40 تمرین کاربردی برای افزایش خلاقیت در عکاسان
یکی از سخت‌ترین کارها در عکاسی حفظ کردن انگیزه و خلاقیت است. بسیاری از عکاسان در طول عمر کاری خود به آن مانع نامرئی برخورد می‌کنند که نتیجه هیچ‌کدام از عکس‌هایشان خوب نمی‌شود.
گاهی انجام دادن تمرین عکاسی می‌تواند مفید واقع شود. باید خودتان را مجبور به ترک عادت‌های راحتی بکنید که همیشه طبق آنها عکس گرفته‌اید. دید خود را تغییر بدهید و خود را مجبور به انجام دادن کاری بکنید. قرار نیست با یک‌گوشه نشستن و تنها به عکاسی فکر کردن پیشرفت کنید. با عکس گرفتن است که ذوق عکاسی به شما بازمی‌گردد.
امروز لیستی از این تمرین‌ها را برای شما آماده کرده‌ایم و امیدواریم که شمارا به مسیر درست بازگردانند. لازم نیست همه را انجام دهید، تمرین‌هایی را انتخاب کنید که برای شما مناسب هستند.
5 بله، 5 خیر
اگر به عکاسی خیابانی علاقه دارید، اکثر اوقات ترس از نه شنیدن بلای بدتری از خود نه شنیدن بر سرتان می‌آورد. اگر دنبال تمرین ساده‌ای می‌گردید که اعتمادبه‌نفستان را افزایش دهد، چالش «5 بله، 5 خیر» را انجام دهید. ایده این چالش ساده است: به تعدادی غریبه نزدیک شده و از آنها برای گرفتن پرتره‌شان اجازه بگیرید. باید تا زمان گرفتن 5 جواب بله و 5 جواب خیر به این کار ادامه دهید.
کم‌کم متوجه می‌شوید که گرفتن جواب خیر سخت‌تر از گرفتن جواب بله است! اگر پنج جواب بله را گرفتید اما برای گرفتن جواب خیر به مشکل برخوردید، باید عمداً سراغ افراد نه‌چندان خوش‌رویی بروید که احساس می‌کنید به شما جواب منفی می‌دهند.
هدف:
مأموریت این تمرین این است که به شما در هضم جواب نه شنیدن کمک کند. در زندگی، عکاسی و هر زمینه دیگر ما انسان‌ها برده ترس هستیم. با این تمرین می‌توانید با سینه‌ای سپر کرده با ترس روبه‌رو شوید.
10 جواب منفی
اگر حقیقتاً از جواب رد شنیدن می‌ترسید، این تمرین را امتحان کنید که نسخه‌ای تغییریافته از تمرین قبلی است. برای عکاسی بیرون بروید. از مردم برای گرفتن پرتره‌شان اجازه بگیرید و هرچه سریع‌تر 10 جواب رد بشنوید.
هدف:
اگر برای گرفتن جواب بله بیرون بروید، ممکن است نسبت به گرفتن پرتره افراد بدبین بشوید. به‌جای این کار سعی کنید به افراد با چهره نه‌چندان دوستانه نزدیک شوید که احساس می‌کنید به شما جواب منفی می‌دهند. جالب است بدانید که اکثر اوقات اشخاص دارای خبیث‌ترین چهره، مهربان‌ترین افراد هم هستند! حتی برعکس این جمله نیز صدق می‌کند.
جبران نوردهی (Brightness)
عکاسی در حالت P یا Program mode می‌تواند برایتان بسیار مفید باشد. چراکه اساساً خود دوربین سرعت شاتر و گشادگی دریچه دیافراگم را به همراه میزان نوردهی به‌صورت خودکار انتخاب می‌کند. اگر می‌خواهید در حالت P نوردهی بهتری به دست بیاورید، سعی کنید خودتان روشنایی عکس را تعیین کنید. از شخصی بخواهید که زیر نور مستقیم خورشید بایستد و بعد یک سری عکس از او بگیرید (با جبران نوردهی یا Brightness متفاوت):
0، 1+، 2+، 3+، 1-، 2-، 3-
بعد به صفحه‌نمایش LCD دوربین خود نگاه کنید و به نور هر عکس دقت کنید. بعد به منظره رو به روی خود نگاه کنید. تغییر میزان روشنایی تصاویر چگونه بر هر عکس تأثیر گذاشته است؟ زیاد به جزئیات آن کار نداشته باشید. تنها بفهمید با تنظیمات مختلف، کدام درجه از روشنایی بهترین نتیجه را برای دوربین شما به دنبال دارد. دوربین‌ها متفاوت با یکدیگر فکر می‌کنند و میزان روشنایی متنوعی هم دارند. پس قرار است این تمرین درک بهتری از نور و نحوه‌ای که دوربین شما فکر می‌کند در اختیارتان قرار دهد.
هدف:
اگر بیرون واقعاً روشن است میزان Brightness را بر 1- قرار دهید تا رنگ پوست سوژه‌ها طبیعی‌تر به نظر برسد. برای این کار می‌توانید سایه‌ها را هم تیره‌تر کنید. اگر به تصاویر دراماتیک علاقه داشته باشید از نتیجه راضی خواهید بود. اگر در سایه عکاسی می‌کنید، می‌توانید میزان روشنایی را بر 1+ قرار دهید تا نور بیشتری به صحنه بدهید. اما بار دیگر میگوییم که باید با درجات مختلف میزان روشنایی کار کنید و ببینید که چه تنظیماتی برای دوربین شما بهترین نتیجه را تولید می‌کند.
1000 عکس در یک روز
اگر از آن مدل عکاس‌ها هستید که یکی دو عکس از صحنه گرفته و بعد فرار می‌کنید، می‌توانید این تمرین را انجام دهید. تمرین: هزار عکس در یک روز بگیرید.
هدف:
هدف اصلی این تمرین این است که یاد بگیرید چگونه صحنه را تحلیل و درک کنید. اگر منظره خوبی می‌بینید سعی کنید حداقل 10 عکس از آن بگیرید. این کار باعث می‌شود که بهتر بتوانید پرسپکتیو، زوایا و لحظات را به تصویر بکشید.
ارتباط چشمی خوب یا بد؟
اگر عکاس خیابانی باشید، همیشه مطمئن نیستید که سوژه‌تان باید به دوربین نگاه کند یا خیر. راه‌حل؟ سعی کنید هردو را امتحان کنید. اگر می‌خواهید صادقانه عکس بگیرید به سوژه خود نزدیک شوید و چند عکس بگیرید تا نهایتاً متوجه حضور شما شوند. بعدازاینکه به شما نگاه کردند، چند عکس هم با ارتباط چشمی بگیرید. بعد که به خانه بروید می‌توانید بین دو نسخه از عکس انتخاب کنید: یکی با ارتباط چشمی و دیگری بدون آن. گاهی ارتباط چشمی خوب و گاهی بد است.
هدف:
از قدیم هم گفته‌اند که چشم‌ها دریچه‌ای به روح است. معمولاً تصاویری که در آنها سوژه به دوربین نگاه می‌کند برای بیننده تأثیرگذارتر، باروح تر و قوی‌تر هستند. درعین‌حال، گاهی وقتی سوژه به سمت دیگری نگاه می‌کند حس ترشرویی و بداخلاقی را به بیننده منتقل می‌کند. می‌توانید برای الهام گرفتن به نقاشی‌های پرتره قدیمی نگاه کنید. هر دو نقاشی‌های با ارتباط چشمی و بدون آن را ببینید.
از سوژه خود بخواهید بالا، پایین، چپ و راست را نگاه کند
اگر به غریبه‌ای نزدیک شده و از وی برای گرفتن پرتره‌اش اجازه بگیرید (حتی زمانی که از یک مدل عکس می‌گیرید)، مستقیم قرار دادن آنها می‌تواند دشوار باشد. یک‌راه خوب این است که از سوژه بخواهید به جهات مختلف نگاه کند. به‌عنوان‌مثال، از مدل خود بخواهید که مستقیماً به درون دوربین نگاه کند و لبخند نزند. بعد به سمت بالا، پایین، چپ و راست نگاه کند.
معمولاً هرکس از یک زاویه خاص بهتر دیده می‌شود. جدای از این، اینکه از سوژه بخواهید به جهات مختلف نگاه کند حس و حال عکس را هم تغییر می‌دهد. زمانی که سوژه به سمت بالا نگاه می‌کند با اعتمادبه‌نفس، با امید و قدرتمند دیده می‌شود. اگر سوژه به سمت پایین نگاه کند سرکوب‌شده، غمگین و منفی دیده می‌شود.
یک نکته دیگر: زمانی که از کسی عکس می‌گیرید، از وی بخواهید به دستان شما نگاه کند. بعد دستتان را حرکت دهید و ببینید که چگونه چشمان آنها دست شما را دنبال می‌کند.
هدف:
تغییر دادن موقعیت چشم‌ها و سر سوژه شما می‌تواند حس عکس را هم تغییر دهد. از سوژه عکس‌های مختلفی بگیرید که در آنها وضعیت سر سوژه تغییر کرده باشد. به‌این‌ترتیب عکس‌های بیشتری دارید که درنهایت انتخاب کنید.
تنها از چیزهایی که روی زمین قرارگرفته‌اند عکس بگیرید
وقتی صحبت از عکاسی باشد معمولاً تنها به آنچه روبه‌رو و در سطح چشمانمان قرارگرفته باشد نگاه می‌کنیم. هیچ‌گاه برای پیدا کردن سوژه به پایین یا به بالا نگاه نمی‌کنیم. به‌عنوان یک تمرین ساده، پروژه عکاسی انجام دهید که در آن تنها از چیزهایی که روی زمین قرارگرفته‌اند عکس بگیرید. اگر با دقت بنگرید، می‌توانید سوژه‌های جالب زیادی پیدا کنید.
هدف:
دنیا جای غنی و زیبایی برای عکس گرفتن است. گاهی اوقات از اینکه سوژه‌ای برای عکس گرفتن پیدا نمی‌کنیم شکایت و ناله داریم و بیشتر اوقات علت تنها خوب نگاه نکردن است. پرسپکتیو و طرز نگرش یا دید خود را عوض کنید. تنها به روبه‌رو نگاه نکنید و زمین و آسمان و حتی شکاف توی دیوار را هم مدنظر داشته باشید. کنجکاو باشید و پرسپکتیو خود را تغییر بدهید.
از هر صحنه حداقل 10 عکس بگیرید
این نکته قبلاً هم ذکر شد، اما اشتباهی که اکثر عکاسان انجام مرتکب می‌شوند، این است که بعد از گرفتن یک یا دو عکس راضی می‌شوند سراغ سوژه بعدی می‌روند. مشکل گرفتن تنها یک و دو عکس (و بعد چک کردن آنها در LCD) این است که عکاس به خود فشار وارد نمی‌کند. اگر شک دارید، 25 درصد بیشتر ازآنچه فکر می‌کنید لازم است عکس بگیرید.
این کار شمارا مجبور به خلاق بودن می‌کند. سعی می‌کنید از فواصل و زوایای مختلف از آن عکس بگیرید. حتی شاید نحوه قرارگیری خودتان را هم تغییر بدهید؛ بنشینید یا ایستاده عکس بگیرید.
هدف:
خیلی کم اتفاق می‌افتد که متوجه بشویم لحظه‌ای خاص برای عکس گرفتن فوق‌العاده است. تنها به یک یا دو عکس قانع نشوید. با صحنه کارکنید و به‌خوبی آن را تحلیل کنید و سعی کنید که از هر صحنه حداقل 10 عکس بگیرید. بعد می‌توانید مرز خلاقیت خود را گسترش دهید و شانس گرفتن عکس خوب خود را افزایش دهید.
خود را به 36 عکس در روز محدود کنید
برای این تمرین، اجازه دارید که در یک روز تنها 36 عکس بگیرید (که با تعداد عکس موجود در یک رول فیلم برابر است). این تمرین به شما کمک می‌کند که خویشتن‌داری را یاد بگیرید. این تمرین نتیجه تمرین‌های قبلی که شمارا به گرفتن عکس بیشتر تشویق می‌کردند، متعادل می‌کند.
هدف:
اگر در یک روز اجازه گرفتن تنها 36 عکس را داشته باشید، چقدر در انتخاب سوژه انتخابی‌تر عمل می‌کنید؟ از چه عکس‌های زائدی دوری خواهید کرد؟ گاهی اوقات با گرفتن عکس کمتر، می‌توان لذت بیشتری از یک صحنه برد. می‌توانید این تمرین را با یک دوربین دیجیتال یا دوربینی که از فیلم استفاده می‌کند انجام دهید.
به مدت یک ساعت از یک‌گوشه خیابان عکس بگیرید
اکثراً در عکاسی خیابانی، چندان صبر و تحمل نداریم. به‌جای اینکه یک‌گوشه بایستیم و برای اینکه سوژه‌ها به سمت ما بیایند صبر کنیم، به اطراف می‌دویم (انرژی خود را هدر می‌دهیم) تا بتوانیم چند عکس خوب پیدا کنیم. راه‌حل: یک‌گوشه هیجان‌انگیز خیابان را پیدا کنید، همان‌جا بایستید و حرکت نکنید؛ به مدت یک ساعت از این گوشه عکس بگیرید.
هدف:
هدف این تمرین عکاسی این است که متوجه بشوید گاهی اوقات پیدا کردن یک صحنه، پس‌زمینه یا ناحیه خوب و بعد صبر کردن برای اینکه سوژه‌ها به آن محل بیایند می‌تواند بسیار مؤثرتر باشد. جدای از این، اگر برای مدتی در یک ناحیه بایستید می‌توانید محل را بهتر درک کنید. می‌توانید جریان اشیاء را ببینید و حس محیط را بهتر درک کنید. به عبارتی می‌توانید در محل «حل» شوید و مردم کمتر به شما توجه خواهند کرد.
تمام عکس‌ها از شبکه اجتماعی خود را پاک‌کنید
پالایش دوره‌ای می‌تواند برای سلامت جسمی، روحی و فکری ما مفید باشد. سعی کنید چند وقت یک‌بار این کار را انجام دهید: تمام عکس‌های خود که در رسانه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اید را پاک‌کنید و از اول شروع کنید. اصل عکس‌ها را پاک نکنید و آنها را در هارددرایو خود نگه‌دارید، پرینت بگیرید یا بایگانی کنید.
اگر عکس‌های زیادی دارید که تنها حساب کاربری شمارا شلوغ کرده و به‌هم‌ریخته‌اند، پالایش 100 درصدی انجام دهید. تمام عکس‌ها را پاک‌کنید (یا آنها را به‌عنوان خصوصی علامت‌گذاری کنید) و از پایه شروع کنید.
هدف:
گاهی اوقات اجازه می‌دهیم که کار گذشته ما را از نوآوری و خلق آثار جدید بازدارد. گذشته خود را پاک‌کنید و باانرژی، آینده جدیدی را بسازید.
یک ماه بدون شبکه‌های اجتماعی ادامه دهید
اکثر اوقات عکاسان قربانی چرخه بی‌پایان رسانه‌های اجتماعی می‌شوند. هرروز در آنها عکسی را پست می‌کنند تا مطابق مد رفتار کرده باشند. ما تنها به خاطر جمع‌کردن لایک، کامنت و دنبال کننده‌های جدید عکس پست می‌کنیم. بااین‌وجود مثل مواد مخدر به آن معتاد می‌شویم. اگر روزانه به سقف «تأیید شدن خارجی» خود نرسیم، احساس می‌کنیم که بی‌هدف عکس گرفته‌ایم.
بااین‌وجود عکاسی باید یک هدف شخصی باشد. چرا به اینکه دیگران درباره عکس‌های شما چه فکر می‌کنند اهمیت دهید؟ خودتان درباره عکس‌هایتان چه حسی دارید؟
تمام برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی را از گوشی خود پاک‌کنید (نگران نباشید بعد از یک ماه دوباره آنها را نصب می‌کنید). هیچ عکسی را پست نکنید، به عکس‌های هیچ‌کس دیگر نگاه نکنید و تمام تلاش خود را برای تقلب نکردن به کار بگیرید.
هدف:
با روزه رسانه‌های اجتماعی گرفتن به مدت یک ماه، می‌توانید بهتر علت عکس گرفتن خود را بفهمید؛ و به شما اطمینان می‌دهم که بعدازآن کمتر برای به‌روز نگه‌داشتن و ارسال عکس مداوم به رسانه‌های اجتماعی عصبی می‌شوید و به خود فشار وارد می‌کنید.
به مدت یک سال فقط عکس سیاه‌وسفید بگیرید
شما دنیا را تک‌رنگ نمی‌بینید. سیاه‌وسفید تنها یک مفهوم انتزاعی از دنیا است. به همین علت است که در چشم یک فرد معمولی بیشتر هنری جلوه می‌کند. بدیع، خاص و متفاوت دیده می‌شود. بااین‌وجود تا چشمانتان به دیدن دنیا در مونوکروم عادت کند، مدت‌زمانی طول می‌کشد.
بسیاری از عکاسان در تمام طول زندگی خود تنها سیاه‌وسفید عکس می‌گیرند و بازهم در آن استاد نمی‌شوند. اگر مدام از سیاه‌وسفید به عکس‌های رنگی تغییر رویه بدهید، هیچ‌گاه نمی‌توانید دنیا را دریکی از آنها به‌خوبی ببینید. در این تمرین باید به مدت یک سال تنها سیاه‌وسفید عکس بگیرید. می‌توانید در ترکیب RAW و JPEG با پیش‌نمایش سیاه‌وسفید عکس بگیرید. می‌توانید تنها از فایل JPEG سیاه‌وسفید استفاده کنید. اگرنه می‌توانید بعد از import کردن تصاویر RAW، خودتان بر آنها تنظیمات سیاه‌وسفید اعمال کنید.
هدف:
چگونه دنیا را در مونوکروم به تصویر می‌کشید؟ بعضی بیشتر به دنبال عکس گرفتن از احساسات، حالت‌ها، دود، سایه‌ها، خطوط، عناصر گرافیکی و مینیمالیسم یا ساده گرایی هستند. این تجربه برای شما متفاوت خواهد بود؛ اما یاد بگیرید که چگونه دنیا را در مونوکروم ببینید.
به مدت یک سال تنها عکس‌های رنگی بگیرید
وارونه تمرین عکاسی قبل: به مدت یک سال تنها عکس رنگی بگیرید. دیدن دنیا به‌صورت رنگی متفاوت از سیاه‌وسفید دیدن است. عکس گرفتن رنگی می‌تواند دشوارتر از عکاسی سیاه‌وسفید باشد. چرا؟ چون رنگ می‌تواند پیچیدگی را بالا ببرد. شما باید بتوانید قاب‌بندی یک صحنه را به‌خوبی انجام دهید، اما درعین‌حال به فکر ترکیب رنگ عکس هم باشید.
جدای از این‌ها ترکیب رنگ‌های مختلف، احساسات و عواطف مختلفی را برمی‌انگیزد. عکاسی مونوکروم ساده است، زیرا درگیر رنگ و تنظیمات آن نخواهید شد. رنگ باعث زیادشدن پیچیدگی می‌شود و تمرکز شمارا کاهش می‌دهد. بهتر است که عکاسان در مونوکروم به مرحله استادی برسند و بعد سراغ عکاسی رنگی بروند.
هدف:
عکاسی رنگی نیازمند نوردهی بهتر هم هست و باید وقتی شرایط مناسب بود، رنگی عکس بگیرید. سعی کنید برای عکاسی رنگی در طلوع یا غروب خورشید (ساعت طلایی) عکس بگیرید یا از فلش استفاده کنید.
برای یک ماه فقط با فرمت JPEG عکس بگیرید
فرمت RAW و پردازش بعد از گرفتن عکس می‌تواند یک نعمت و درعین‌حال عذاب باشد. مشکل اینجاست که بسیاری از عکاسان بیش‌ازاندازه به استفاده از تکنیک‌های بعد از گرفتن عکس، برای بهبود عکس‌های متوسط خود وابسته هستند. بسیاری به عکس‌های خود HDR، رنگ‌های انتخابی، محو کردن شدید حاشیه و پردازش‌های عمیق دیگر اضافه کرده و فکر می‌کنند که عکس‌هایشان بهتر می‌شود.
مهم نیست یک عکس بد را چقدر ویرایش کنید، همیشه بد باقی می‌ماند. به مدت یک ماه فقط با فرمت JPEG عکس بگیرید. اگر واقعاً عصبی می‌شوید با هردو RAW + JPEG عکس بگیرید اما تنها از JPEG استفاده کنید.
هدف:
با این تمرین عکاسی نمی‌توانید از تکنیک‌های حرفه‌ای ویرایش بعد از ثبت عکس استفاده کنید. یک عکس خوب نباید به ویرایش‌های سنگین بعدی نیاز داشته باشد.
به مدت یک ماه تنها با گوشی هوشمند خود عکس بگیرید
عکاسان معمولان همراه نداشتن دوربینشان را بهانه می‌کنند. اینکه بخواهیم یک دوربین DSLR را همه‌جا حمل کنیم هم می‌تواند عذاب‌آور باشد. اما امروزه از تکنولوژی مدرن، مخصوصاً گوشی‌های هوشمند بهره‌مند شده‌ایم. دوربین گوشی هوشمند آخرین انتخاب همیشه در دسترس ماست. در جیب جا می‌شود و حتی می‌توان از آن برای ویرایش یا منتشر کردن عکس‌ها نیز استفاده کرد.
اگر یک دوربین بزرگ دارید و هیچ‌گاه از آن استفاده نمی‌کنید، خود را مجبور به انجام دادن این چالش کنید: به مدت یک ماه تنها با گوشی هوشمند خود عکس بگیرید. دوربین واقعی خود را در کشو قرار دهید و ببینید که چگونه تنها با استفاده از گوشی هوشمند خود، می‌توانید خلاق باشید.
هدف:
هدف این تمرین عکاسی این است که متوجه شوید عکاسی کمتر به وسیله و بیشتر به دید شخصی افراد و اینکه چطور دنیا را می‌بینید بستگی دارد. وسیله در مقابل چشم‌هایتان در درجه دوم اهمیت قرار دارد. ممکن است بعد از انجام این تمرین درباره اهمیت همیشه همراه داشتن دوربین و آمادگی برای گرفتن عکس، چیزهایی بیاموزید.
به مدت یک سال تنها از یک دوربین و یک لنز استفاده کنید
ما ثروتمندیم و فرهنگ فراوانی داریم. بیشتر عکاسان از گرسنگی رو به موت نیستند و بسیاری صاحب وسایل عکاسی زیاد هستند. اگر شما هم از آن دسته عکاسان هستید که به علت در اختیار داشتن وسایل زیاد به اضطراب انتخاب دچار می‌شوید، به مدت یک سال تنها از یک دوربین و لنز استفاده کنید. دیگر ابزار خود را در کشو قرار دهید. البته بهتر است که آنها را بفروشید یا به دیگران ببخشید.
هدف:
اگر واقعاً می‌خواهید که دید عکاسی خود را بهبود دهید، باید کمتر حواستان پرت ابزاری که در اختیاردارید بشود. جدای از این، مدت زیادی طول می‌کشد که یک دوربین و فاصله کانونی آن را به‌خوبی درک کنید. با استفاده از ابزار همیشگی، کمتر حواستان پرت انتخاب ابزار می‌شود و می‌توانید بر خلاقیت خود تمرکز کنید.
به مدت یک ماه تنها افقی، عمودی یا مربعی عکس بگیرید
برخی افراد درصورتی‌که با محدودیت روبه‌رو شوند، آثار خلاقانه‌تری را خلق می‌کنند. به‌عنوان‌مثال می‌توانید محدودیت را در قاب‌بندی اعمال کنید. به مدت یک ماه تنها افقی (landscape) یا عمودی (پرتره) یا حتی مربعی عکس بگیرید.
هدف:
قاب‌بندی و ترکیب‌بندی به معنای این است که بفهمید چه چیزهایی را باید بیرون قاب باقی بگذارید. به مدت یک ماه خود را به عکاسی در یک‌جهت محدود کنید و بعدازآن در کار خود به ثبات بصری بیشتری می‌رسید. به‌این‌ترتیب مجبور به عکاسی با خلاقیت بیشتر نیز می‌شوید.
به مدت یک ماه تنها از یک بلوک شهر عکس بگیرید
اغلب با گزینه‌های نامحدود گیج مشویم نمی‌دانیم که کار خلاقانه خود را در کدام جهت ادامه دهیم. خود را ازلحاظ جغرافیایی محدود کنید. به مدت یک ماه تنها از یک بلوک یا محله شهر خود عکس بگیرید. به‌این‌ترتیب مجبور می‌شوید که به جزئیات هم دقت کنید و در آن محله سوژه بسیار جالب‌توجهی پیداکرده و از آن عکس بگیرید.
فایده این پروژه این است که دقیقاً می‌فهمید از کجا باید عکس بگیرید؛ یک ناحیه مشخص. بهتر این است که یک ناحیه را به‌خوبی بشناسید تا اینکه با نواحی مختلف، سرسری آشنایی داشته باشید.
هدف:
یک عکاس خوب بودن به معنی سفر کردن به اطراف دنیا، مکان‌های عجیب‌وغریب و گرفتن عکس‌های هیجان‌انگیز در آن‌سوی آب‌ها نیست. عکاس خوب بودن به معنی ثبت بهترین عکس‌ها با آنچه در اختیاردارید است. به خاطر محله و شهر خود غر نزنید، بهترین عکاس شهر خود باشید.
به مدت یک ماه هرروز عکس بگیرید
تنها راه بهتر شدن در عکاسی، گرفتن عکس بیشتر است. هرچه بیشتر عکس بگیرید، بازخورد بیشتری هم دریافت کرده و احساس می‌کنید با دنیا ارتباط عمیق‌تری برقرار کرده‌اید. به مدت یک ماه، هرروز حداقل یک عکس بگیرید. این عکس می‌تواند به کمک دوربین گوشی، DSLR یا هر دوربینی که در اختیاردارید گرفته شود.
تنها به خاطر بسپارید که باید از چیزی که برایتان اهمیت دارد عکس بگیرید. برای از سر باز کردن یک عکس نگیرید. روزانه از هر چیزی که با آن ارتباط برقرار کرده‌اید، یک عکس بگیرید.
هدف:
استادان ذن به شاگردان خود میگویند که یک کار خاص را هرروز انجام دهند. ما انسان‌ها با تکرار به درک عمیق‌تری از «حقیقت» می‌رسیم. درزمینهٔ عکاسی، می‌توانید هزاران کتاب درباره تئوری عکاسی بخوانید و در پایان بازهم چیزی یاد نگرفته باشید. تنها می‌توان با عکس گرفتن، تکرار، شنیدن بازخوردها، انتقاد و مدام دنبال پیشرفت بودن عکاسی را یاد گرفت. لازم نیست برای فوق‌العاده بودن عکس به خود فشار وارد کنید. تنها عادت عکس گرفتن را در خود نهادینه کنید.
به مدت یک ماه هیچ عکسی نگیرید
برای متعادل کردن نتیجه تمرین قبل، سعی کنید به مدت یک ماه هیچ عکسی نگیرید. به مدت یک ماه اجازه عکس گرفتن ندارید.
هدف:
جالب است بدانید که این تمرین می‌تواند به عشق شما به عکاسی جان تازه‌ای ببخشد. چرا؟ ما معمولاً فکر نمی‌کنیم که روزی نتوانیم عکس بگیریم؛ اما زمانی که چیزی از ما گرفته شود، قدر آن را بیش‌ازپیش میدانیم.
به مدت یک هفته فقط عکس سلفی بگیرید
بسیاری از ما از اینکه سوژه هیجان‌انگیزی برای عکاسی نداریم گلایه می‌کنیم. این درست نیست، بهترین سوژه هر فرد خودش است. چون همیشه حضور دارد و به خود نه نمی‌گوید.
راه‌های زیادی برای گرفتن سلفی‌های هنری وجود دارد. می‌توانید از سایه یا بازتاب خود عکس بگیرید. می‌توانید دوربین را روی یک سه‌پایه قرار داده و پس‌زمینه را برای گرفتن عکس از خودتان آماده کنید.
هدف:
عکس گرفتن از خودتان تجربه بسیار صمیمی است. تجربه‌ای است که به شما اجازه می‌دهد در طرف دیگر دوربین احساس راحتی کنید. جدای از این، باعث می‌شود متوجه شوید که همیشه می‌توانید از چیزی عکس بگیرید، چه کسی بهتر از خودتان؟
اجازه دهید عکاس دیگری پرتره شمارا به‌صورت حرفه‌ای ثبت کند
اگر دوست ندارید از شما عکس بگیرند، از یک عکاس حرفه‌ای دیگر بخواهید که از چهره شما عکس بگیرد. متوجه می‌شوید که برای یک سوژه چه چیزی راحت و چه چیزی ناراحت‌کننده است.
هدف:
اگر خودتان عکاس باشید و بااین‌وجود دوست نداشته باشید که از شما عکس بگیرند، خودتان را ضعیف کرده‌اید. کم‌کم تصور می‌کنید که دیگران هم دوست ندارند از آنها عکس گرفته شود و این حقیقت ندارد. راز در این است که چطور می‌توان از دیگران و خودتان عکسی بگیرید که باعث شود سوژه راحت باشد، آرامش داشته باشد و از اینکه از وی عکس می‌گیرند، خوشحال شود؟
به مدت یک هفته با فاصله کانونی که چندان با آن راحت نیستید عکس بگیرید
همه ما برای یک لنز خاص یا فاصله کانونی خاص، اولویت خودمان را داریم. اگر می‌خواهید که مرز خلاقیت خود را گسترش دهید، به مدت یک هفته با فاصله کانونی که اصلاً به آن عادت ندارید یا راحت نیستید عکس بگیرید.
اگر به لنز 28 میلی‌متری عادت دارید، به مدت یک هفته لنز 200 میلی‌متری را امتحان کنید. اگر معمولاً از لنز 200 میلی‌متری تله‌فتو استفاده می‌کنید، یک هفته لنز 35 میلی‌متری به دست بگیرید. اگر معمولاً با لنز 50 میلی‌متری عکس می‌گیرید، لنز 28 میلی‌متری را امتحان کنید.
هدف:
با تغیر دادن فاصله کانونی، پرسپکتیو خود، نحوه دیدن دنیا و طرز نزدیک شدن به سوژه‌هایمان را تغییر می‌دهیم. با فشار واردکردن به خودمان به مدت یک هفته برای ترک عادت، پرسپکتیو جدید به دست آورده و حس قدردانی بیشتری نسبت به فاصله کانونی که با آن راحت هستیم به دست می‌آوریم. شاید با انجام این تمرین فاصله کانونی موردعلاقه جدیدی پیدا کنید که به خلاقیت و نوآوری بیشتر شما کمک کند.
چالش 0.7 متری
اگر در نزدیک شدن به سوژه‌های خود مشکل‌دارید، فوکوس خود را بر 0.7 متر قرار دهید و به مدت یک ماه تنها با همان فاصله عکس بگیرید.
هدف:
این تمرین عکاسی باعث می‌شود که ازلحاظ فیزیکی و عاطفی به سوژه‌های خود نزدیک‌تر شوید. لازم نیست که این عکس‌ها بدون اطلاع سوژه باشند، ابتدا اجازه بگیرید. هرچه عکس گرفتن از فاصله کم برایتان راحت باشد، در یک‌قدم عقب رفتن هم راحت‌تر خواهید بود.
یک هفته سر افراد را بیرون از کادر بگذارید
بیشتر اوقات عکس از دست‌ها، پاها و حالت‌های بدن جالب‌تر از چهره افراد است. پس در این تمرین، باید سر یا چهره افراد را خارج از کادر باقی بگذارید.
هدف:
این کار را امتحان کنید. به مدت یک هفته سوژه‌های خود را قطع عضو کنید (از چهره آنها عکس نگیرید). این کار باعث می‌شود که دیگر خصوصیات سوژه را در سطحی عمیق‌تر ببینید.
یک مانکن خریداری کرده و از آن برای آزمایش عکاسی استفاده کنید
اگر می‌خواهید یاد بگیرید که چگونه پرتره‌های بهتر بگیرید، چطور بهتر از نورپردازی استودیو یا فلش استفاده کنید یا اصلاً چطور کادربندی کنید، یک مانکن بخرید و با آن تمرین کنید. بهترین نکته درباره داشتن یک مانکن این است که همیشه سوژه‌ای راغب دارید.
در عکاسی از مانکن فواصل کانونی مختلف، تنظیمات مختلف، اندازه‌های دیافراگم مختلف، سرعت‌های شاتر مختلف، تنظیمات نور متفاوت و هر چیز دیگری که می‌خواهید را با آن آزمایش کنید.
هدف:
با این تمرین عکاسی بهتر می‌فهمید که ازلحاظ فنی چطور از دوربین خود استفاده کنید؛ چگونه نور (به‌خصوص نور مصنوعی) بر عکس‌ها تأثیر می‌گذارد. جدای از این‌ها همواره یک سوژه همیشه صبور در اختیار خواهید داشت.
به مدت یک هفته تنها با فلش عکس بگیرید
در دنیای عکاسی تعصبی نسبت به استفاده نکردن از فلش وجود دارد. به نظر برخی در مقایسه با نور طبیعی عکس ناملایم و غیرطبیعی به نظر می‌رسد. با این‌وجود فلش به ما در چیره شدن به شرایط پیچیده نور کمک می‌کند. فلش به ما آزادی گرفتن عکس در طول روز و درزمانی که شاید نور چندان خوب نباشد را می‌دهد.
به مدت یک هفته سعی کنید فقط با فلش عکس بگیرید. بعد متوجه می‌شوید که فلش در طول روز، در سایه و در فضای بسته چطور کار می‌کند و چگونه بر عکس‌هایتان تأثیر می‌گذارد.
هدف:
فلش می‌تواند ابزار خوبی در عکاسی باشد. می‌تواند به شما در باز کردن درهای جدید خلاقیت و فرصت‌ها کمک کند. به شما آزادی اینکه در هرزمانی از روز عکس بگیرید را می‌دهد. شما همیشه نیاز به گرفتن عکس با فلش نخواهید داشت، اما سعی کنید طرز استفاده از آن را تا جای ممکن یاد بگیرید و بعد می‌توانید از آن در مواقع خاص یا حتی تمام مواقع استفاده کنید.
یک آلبوم عکس بسازید
دنیای امروز تا حد زیادی دیجیتال است. در دنیای عکاسی 99 درصد از تلاش‌هایمان را در اینترنت هم به اشتراک می‌گذاریم. کم اتفاق می‌افتد که اثری را پرینت بگیریم، کار خود را مرتب کرده یا ویرایش کنیم و از عکاسی خود، اشیاء فیزیکی بسازیم. یک آلبوم عکس ارزان‌قیمت خریداری کنید. تعدادی از عکس‌های خود را در اندازه کوچک 6 در 4 پرینت بگیرید. سپس یک آلبوم عکس بسازید.
این کار را با شریک، فرزندان یا دوستان خود انجام دهید. با عکس‌ها یک تم، مفهوم یا داستان بسازید. لذت ببرید. عکس‌های 6 در 4 را روی زمین پخش کرده و تصمیم بگیرید با چه ترتیب و جریانی می‌خواهید آنها را درون آلبوم قرار دهید.
هدف:
مدیریت عکس‌های فیزیکی، تجربه متفاوتی از نگاه کردن به آنها در کامپیوتر یا گوشی است. فیزیکی بودن عکس‌ها بعد دیگری را برای خلاقیت بیشتر به عکاسی اضافه می‌کند. می‌توانیم ارتباطات تصادفی بیشتری را کشف کنیم و بیشتر درگیر دیگران شویم. ساخت یک آلبوم عکس تجربه اشتراکی خوشایندی است، کاری که خانواده‌ها درگذشته بسیار آن را انجام می‌دادند. ساخت یک آلبوم عکس می‌تواند به برقراری دوباره ارتباط با گذشته به ما کمک کند. درعین‌حال اسناد فیزیکی به وجود می‌آورد که در آینده به‌خوبی حفظ می‌شوند.
نمونه کارهای خود را پرینت بگیرید
بیشتر ما نمونه کارهای خود را در فضای آنلاین ذخیره می‌کنیم. تعداد کمی از ما نمونه کار فیزیکی داریم. تمام نمونه کارهای ذخیره‌شده خود را ببینید و از خود بپرسید: کدام 10 عکس از این مجموعه من را به‌عنوان عکاس معرفی می‌کند؟ بعد آن عکس‌ها را در هراندازه‌ای که دوست دارید پرینت بگیرید. درباره توالی عکس‌ها تصمیم بگیرید. بعد هر جا که رفتید این 10 عکس را هم با خود ببرید و آنها را با دوستانتان به اشتراک بگذارید. از آنها بخواهید که ترتیب عکس‌ها را بنا به عواطف و احساسات خود مشخص کنند.
یاد بگیرید که عکس‌های خود را به‌جای گوشی و کامپیوتر، به‌صورت پرینت شده نشان دهید. ببینید که مردم نسبت به عکس‌هایتان چگونه واکنش نشان می‌دهند و دقت کنید که به‌عنوان عکاس چه حسی از واکنش آنها می‌گیرید.
هدف:
عکس‌ها تا وقتی‌که چاپ نشوند وجود ندارند. اگر عکس‌ها در قالب اتم‌ها حضورداشته باشند، ما به‌عنوان انسان با آنها بیشتر ارتباط برقرار می‌کنیم. می‌توانیم یک عکس را نگه‌داریم، یا به‌عنوان خاطره در دست خود بگیریم. بیشتر از قبل احساس واقعی بودن را منتقل می‌کنند، از آنها بیشتر لذت می‌بریم و با آنها بیشتر ارتباط برقرار می‌کنیم. برخی اگر عکس‌هایشان را پرینت نگیرند احساس کامل بودن نمی‌کنند. از عکس‌های درون کامپیوتر لذت می‌برند، اما اگر چاپ‌شده باشند بیشتر دوستشان دارند.
این تمرین عکاسی فرصت خوبی برای ارزیابی مجدد تمام کارهایتان هم هست. از خودتان می‌پرسید: کدام عکس‌ها حقیقت من را نشان می‌دهند؟
به مدت یک هفته روزی یک عکس ببخشید
به‌عنوان یک عکاس، بهترین هدیه‌ای که می‌توانید به دیگران ببخشید یک عکس چاپ‌شده است. چرا؟ چون این تصاویر معنادارند، به‌راحتی حمل می‌شوند و چاپ کردنشان نسبتاً ارزان است. به‌عنوان تمرین، تعدادی از عکس‌هایتان را پرینت بگیرید و به مدت یک هفته، روزی حداقل یک عکس را به دیگران ببخشید (به یک غریبه، دوست، کسی که از او قهوه می‌خرید، عضوی از خانواده و غیره). ببینید که این کار چگونه بر حال آنها و خودتان تأثیر می‌گذارد.
هدف:
مأموریت عکس‌ها به اشتراک گذاشتن لحظات، هنر و تاریخ است. با بخشیدن عکس‌هایتان ذره‌ای از روحتان را به اشتراک بگذارید. شاید احساس کنید که بخشیدن عکس‌هایتان، بار معنایی بیشتری نسبت به فروش آنها داشته باشد.
بلاگ عکاسی خودتان را بسازید و در 30 روز متوالی در آن عکس بگذارید
در رسانه‌های اجتماعی شما کنترل زیادی ندارید. به عبارتی برده پلتفرم مورداستفاده هستید و مالکیت و فرصت‌های خلاقانه زیادی ندارید. وقتی بلاگ خودتان را بسازید، انعطاف بیشتری دارید. می‌توانید عکس‌ها، متن و ایده‌ها را در فرمت‌های متفاوت منتشر کنید. اگر مالکیت تام پلتفرم بلاگ را در اختیار داشته باشید (مثل وردپرس)، مالک واقعی محتوا هم خواهید بود. بلاگ‌ها فوق‌العاده هستند و اسناد تاریخی از گذشته ما به‌حساب می‌آیند. وبلاگ نویسی دشوارتر از به اشتراک گذاشتن تصاویر در رسانه‌ها اجتماعی است، اما به لحاظ شخصی هم معنای بیشتری دارد.
بیشتر اینکه بلاگ‌ها راحت‌تر توسط گوگل نشان داده می‌شوند. هرکسی که به مرورگر وب دسترسی داشته باشد می‌تواند کارهای شمارا هم ببیند، نه‌فقط تعداد محدودی از افراد که از پلتفرم یک رسانه اجتماعی خاص استفاده می‌کنند. در این تمرین عکاسی باید بلاگ خودتان را شروع کنید و به مدت 30 روز متوالی در آن پست بگذارید. پست می‌تواند درباره هر چیزی باشد. می‌توانید تنها یک عکس آپلود کنید، عکس‌هایی که به شما الهام می‌بخشند را آپلود کنید یا داستان‌های شخصی مربوط به عکس‌های موردعلاقه‌تان را هم بنویسید. زیاد سخت نگیرید، اما این کار را به مدت یک ماه متوالی انجام دهید.
هدف:
با ساختن یک بلاگ، مالکیت بیشتری نسبت به عکاسی، خلاقیت و کار خود در اینترنت دارید. اگر برده پلتفرم رسانه اجتماعی باشید، تأثیر شما محدودشده و راه‌های زیادی برای بروز خلاقیت خود نخواهید داشت. بلاگ‌ها می‌توانند آینده عکاسی باشند؛ عقب نمانید.
لیستی از سوژه‌هایی که دوست ندارید از آنها عکس بگیرید را بنویسید
چطور متوجه می‌شوید که سبک شما در عکاسی چیست؟ یک‌راه دانستن آن چیزهایی که دوست ندارید از آنها عکس بگیرید است. برای این تمرین، سعی کنید بفهمید چه ژانرهایی در عکاسی را دوست ندارید. آنها را بنویسید و به‌سادگی از گرفتن عکس در آن سبک اجتناب کنید. در مرحله بعد با حذف کردن آن موارد متوجه شوید که چه نوع عکاسی هستید (بر اساس چیزهایی که دوست ندارید از آنها عکس بگیرید).
بیشتر افرادی که به عکاسی خیابانی علاقه دارند، چندان به گرفتن عکس از طلوع خورشید یا مناظر راغب نیستند. افرادی که عکاسی از گل‌ها را دوست داشته باشند، به گرفتن عکس از مردم علاقه‌ای ندارند. افرادی که به گرفتن عکس مونوکروم علاقه داشته باشند، عکس رنگی گرفتن را دوست ندارند و برعکس.
هدف:
با حذف کردن چیزهایی که دوست ندارید، بفهمید چه کسی هستید. با سبک عکاسی خود هم این‌چنین برخورد کنید. عکس گرفتن از چه چیزهایی را دوست ندارید؟ پس به‌سادگی از آنها عکس نگیرید.
به مدت یک هفته عمداً عکس‌های بد بگیرید
یکی از موانع عکاسی این است که همیشه سعی می‌کنیم عکس‌های واقعاً خوب بگیریم؛ اما به‌ندرت اتفاق می‌افتد که عکس خوبی بگیریم. پس بیایید مفهوم را وارونه کنیم: سعی کنید به مدت یک هفته عکس‌های به معنای واقعی کلمه «افتضاح» بگیرید. طرز فکر خود از ترکیب‌بندی، قاب‌بندی و نور خوب را دور بریزید. تنها از هر چیزی که به نظرتان جالب است عکس‌های واقعاً بد بگیرید.
غریزه، روح و ندای درونی خود را دنبال کنید. زیاد فکر نکنید. بعد از یک هفته، ببینید که آیا در عکاسی احساس رهایی بیشتری می‌کنید؟ آیا راه خلاقیت شما کمتر از گذشته مسدود نیست؟ آیا کمتر خودتان را جدی می‌گیرید؟ آیا بیشتر لذت نمی‌برید؟
هدف:
کمال‌گرایی می‌تواند جلوی کار خوب را بگیرد. سعی کنید عکس‌های خوب بگیرید، اما به خود اجازه گرفتن عکس‌های بد را هم بدهید.
وب‌سایت نمونه کار عکاسی خود را بسازید
اگر می‌خواهید کار عکاسی خود را به‌صورت جدی دنبال کنید (و جدی گرفته شوید)، یک وب‌سایت برای نمونه کارهای عکاسی خود ایجاد کنید. آدرس آن می‌تواند به‌سادگی ترکیب اسم و فامیل شما باشد.
وب‌سایت خودتان را بسازید و در آن 3 پروژه برتر خود را قرار دهید (از هر پروژه نهایتاً 10 عکس انتخاب کنید). به‌این‌ترتیب به‌جای غرق شدن در دیوانگی آپلود کردن روزانه یک عکس تصادفی در رسانه‌های اجتماعی، می‌توانید درباره پروژه‌های بلندمدت فکر کنید.
هدف:
زمانی که از این دنیا بروید، دوست دارید چه نوع کاری را در این دنیا باقی بگذارید؟ آیا واقعاً فکر می‌کنید که بعد از مرگتان، پروفایل رسانه اجتماعی شما به حیات خود ادامه می‌دهد؟ آیا کسی به آن نگاه خواهد کرد؟ داشتن یک وب‌سایت (به‌جای اینکه به رسانه اجتماعی قانع باشید) بهتر است، اما بهترین نیست. ساختن یک مجموعه کار را هدف بگیرید و آنها را در قالب کتاب چاپ کنید.
به مدت یک سال، ماهیانه یک کتاب عکاسی بخرید
کتاب‌های عکاسی و کسب دانش در این زمینه می‌تواند به‌شدت به سودتان باشد. این عبارت را به خاطر بسپارید: کتاب بخرید، نه ابزار. تاریخ‌مصرف تکنولوژی وسایل و ابزار عکاسی، به‌سرعت می‌گذرد؛ اما به ارزش یک کتاب عکاسی به‌مرورزمان اضافه می‌شود، هم ازلحاظ مالی و هم ازلحاظ ارزش آن برای شما به‌عنوان عکاس.
پیشنهاد می‌کنم که به مدت یک سال ماهیانه برای خرید حداقل یک کتاب عکاسی هزینه صرف کنید. لازم نیست که یک کتاب گران‌قیمت بخرید، برای کتابی هزینه صرف کنید که می‌خواهید بارها و بارها آن را بخوانید. بهتر است هرگاه هوس خریدن ابزار جدید به سرتان زد، کتاب بخرید. چرا؟ برخلاف ابزارهای متعدد، کتاب‌های عکاسی واقعاً می‌توانند به بهبود عکاسی‌تان کمک کنند و تازگی یک کتاب جدید می‌تواند به شما الهام بخشد.
هدف:
هر عکاسی نیاز به گرفتن الهام از جایی دارد. بسیاری از ما از اینترنت یا رسانه‌های اجتماعی الهام می‌گیریم. عکاس‌های خوب زیادی کارهای خود را در اینترنت منتشر می‌کنند؛ اما اگر واقعاً می‌خواهید که فن استادان را یاد بگیرید، در خرید کتاب‌های عکاسی سرمایه‌گذاری کنید. عکاسان هزاران دلار و سالها زمان برای ساخت کتاب خودشان صرف می‌کنند؛ بنابراین احتمالاً در یک کتاب عکاسی، عکس‌های بهتری می‌بینید تا در اینترنت. یک کتاب خوب عکاسی می‌تواند در تمام زندگی‌تان دوام بیاورد و منبع خوبی برای الهام گرفتن باشد.
به نمونه کارهای عکاسان Magnum نگاه کنید
شما آنچه به آن فکر می‌کنید هستید. اگر به کار عکاسان خوب نگاه کنید، به گرفتن عکس‌های خوب هم تمایل پیدا می‌کنید. به وب‌سایت Magnum Photos بروید و کار عکاسان بزرگ را مطالعه کنید. لیستی از عکاسانی که کار آنها را تحسین می‌کنید بنویسید. کار آنها را تحلیل کنید و از خود بپرسید که چرا کار آنها را دوست دارید.
در مرحله بعد، اگر عکاسی را یافتید که با کار وی واقعاً ارتباط برقرار کردید، تمام کتاب‌های عکاسی‌اش را خریداری کنید. تمام مصاحبه‌هایش در یوتیوب را ببینید و تا جایی که می‌توانید، از وی بیاموزید.
هدف:
هرچه به عکس‌های خوب بیشتری نگاه کنیم، بیشتر به گرفتن عکس‌های خوب اشتیاق پیدا می‌کنیم. با تحلیل آثار و عکس‌های فوق‌العاده، در هنگام عکاسی ناخودآگاه عکس‌های بهتری هم می‌گیریم. همچنین متوجه می‌شوید که عکاسان بزرگ زیادی وجود دارند که کار آنها را درک نکرده یا دوست ندارید. این اشکالی ندارد. تنها با خود فکر کنید که چه چیزی را درباره کار آنها دوست ندارید؟ و چرا دیگران کار آنها را می‌پسندند؟
به کارگاه عکاسی بروید
کارگاه‌های عکاسی فوق‌العاده هستند، چراکه راه سریعی برای یادگیری این هنر را به شما نشان می‌دهند. در کارگاه طی چند روز یا یک هفته، چکیده‌ای از منبع اطلاعات استاد خود به دست می‌آورید. در کارگاه‌های عکاسی نسبت به تحصیل آکادمیک این رشته، در مدت‌زمان کمتر، با هزینه کمتر و به نحوی عملی‌تر می‌توانید عکاسی را به‌صورت متمرکز بیاموزید.
یک کارگاه عکاسی با موضوعی که به آن علاقه دارید بیابید و بدانید که پول خود را در راستای تحصیل خرج می‌کنید. این کار بهترین شیوه سرمایه‌گذاری با پول است.
هدف:
اگر دنبال آموزش‌های عملی، یادگرفتن و پیدا کردن جواب سؤال‌هایتان در عکاسی هستید، در یک یا دو کارگاه شرکت کنید.
یاد بگیرید که چگونه فیلم سیاه‌وسفید را ظاهر کنید
عکاسی با فیلم و عکاسی دیجیتال برتری خاصی نسبت به یکدیگر ندارند. آنها متفاوت هستند، اما بیشتر به هم شباهت دارند تا اینکه باهم تفاوت داشته باشند. اینکه با فیلم عکس بگیرید و یاد بگیرید که چگونه فیلم آن را ظاهر کنید، باعث می‌شود که از هنر و عکاسی بیشتر لذت ببرید. با عکاسی دیجیتال، به عکس گرفتن و بلافاصله دیدن آن در LCD دوربین عادت می‌کنید.
عکاسی با فیلم به شما صبر می‌آموزد. از ظاهر کردن عکس‌ها لذت می‌برید و رویکرد عملی‌تری را پیش می‌گیرید. اگر تابه‌حال فیلم سیاه‌وسفید خود را ظاهر نکرده‌اید، آن را امتحان کنید. فیلم‌های آموزشی زیادی در این خصوص در یوتیوب وجود دارد. با ظاهر کردن فیلم سیاه‌وسفید خودتان، با عکس‌هایی که گرفته‌اید بیشتر ارتباط برقرار می‌کنید. شاید عاشق ظاهر کردن فیلم و جادویی که در حین انجام آن صورت می‌گیرد بشوید.
هدف:
بعد از مدت‌ها عکاسی با فیلم، با اشتیاق بیشتری به عکاسی دیجیتال بازمی‌گردید. متوجه راحتی و انعطاف‌پذیری عکاسی دیجیتال می‌شوید و بیش‌ازپیش قدردان تکنولوژی مدرن خواهید بود. اگر تابه‌حال فیلم عکاسی خود را ظاهر نکرده‌اید، این کار را امتحان کنید. حتی به اتاق تاریک رفته و عکس‌هایتان را چاپ هم بکنید. ممکن است این تجربه دید شما به عکاسی را برای همیشه تغییر دهد.
به مدت یک روز تنها از حالت دست‌ها عکس بگیرید
دو عامل می‌تواند گرفتن عکس خوب را تضمین کند: 1. ترکیب‌بندی خوب و 2. احساس خوب. همه ما میدانیم که چگونه ترکیب‌بندی را خوب انجام دهیم؛ اما تعداد کمی می‌توانند احساسات را هم در عکس‌هایشان نمایش دهند. یک راه عملی برای بهتر ثبت کردن احساسات: از حالت دست‌ها و زبان بدن سوژه‌های خود عکس بگیرید.
پس به مدت یک روز کامل، هیچ کاری جز عکس گرفتن از مردم وقتی‌که حالت دست‌هایشان جالب است انجام ندهید. سپس به عکس‌هایتان که حالت دست سوژه‌ها را نشان می‌دهند نگاه کرده و سعی کنید که خودتان هم از حالت دست آنها تقلید کنید. به‌این‌ترتیب ازلحاظ عاطفی بیشتر با سوژه‌ها ارتباط برقرار کرده و با آنها همدردی می‌کنید.
هدف:
عکس‌هایی که مردم در حال راه رفتن را نشان می‌دهند و هیچ کار خاصی با دست‌هایشان انجام نمی‌دهند خسته‌کننده هستند. حالت دست‌ها پویاتر، جالب‌تر و دارای عواطف بیشتر هستند. بیشتر ارتباطات بر اساس زبان بدن و حالت دست‌ها هستند. خود عکس‌ها صامت هستند و هیچ مطلبی را ادا نمی‌کنند؛ اما حالت دست‌ها این کار را انجام می‌دهد.
نتیجه‌گیری
امیدواریم این 40 تمرین عکاسی بتواند خلاقیت را به شما بازگردانده و رو به تعالی ببرند. خلاق ماندن در عکاسی دشوار است، اما فراموش نکنید که عکاسی یک مسابقه هم نیست. عکاسی یک سیاحت برای خودتان است. باید هرچقدر که لازم باشد برای آن زمان صرف کنید، از پروسه لذت ببرید و به درک و مفهوم شخصی خودتان از عکاسی برسید.
هیچ‌وقت با عکاس دیگر رقابت نکنید. خودتان را بر اساس تعداد لایک و دنبال کننده در رسانه اجتماعی، با دیگر عکاسان مقایسه نکنید. خودتان را تنها بر اساس استانداردهای خود در عکاسی و احساس درونی‌تان بسنجید. بدانید که کم شدن انگیزه در عکاسی امری طبیعی است. چیزی که اهمیت دارد نحوه چیره شدن بر این موانع و دشواری‌ها است. آیا قرار است به خاطر کم شدن انگیزه تلاش بیشتر بکنید؟ یا اصولاً عکاسی را کنار بگذارید؟ هدف، سرسختی و باقی ماندن درراه این هنر است. هیچ‌گاه از تلاش خود در عکاسی دست برندارید تا باهم این مسیر را طی کنیم.
این توصیه ها بر چه اساس و با چه پشتوانه ای و برای چه مخاطبی تنظیم شده اند؟
اجرای این برنامه ها مجموعاً بیش از ۳ سال طول می کشد.
برخی از آنها مثل “به مدت یک هفته عمداً عکس‌های بد بگیرید” بیشتر احمقانه اند تا خلاقانه
سلام
ممنون از دیدگاهتون
دوست عزیز هیچ کسی در هیچ کاری با یک روز تمرین استاد اون کار نمیشه. حتی اساتید عکسی با سالها تجربه و تمرین ادعای استادی ندارند!
نمی‌دونم اصلا تا بحال دوربین دستتون گرفتید یا نه اما اگر گرفته باشید می‌دونید که حتی با سالها تجربه و عکسی باز هم چیزهای زیادی برای یاد گرفتن وجود داره که نه با یک روز نه با یک هفته و یک ماه بلکه با سالها تمرین در اون به حد ایده‌آل می‌رسید. کسی هم شما رو برای انجام دادن این تمرین‌ها اجبار نکرده همونطور که در سایر زمینۀ‌های زندگی که قراره به بهترین سطح برسید کسی شما رو اجبار نمی کنه. به نظرم انجام ندادن این تمرین‌ها به اسم احمقانه‌بودن اونها بیشتر احمقانه به نظر می‌رسه.