چرا صفحه‌نمایش‌های OLED گزینه بهتری برای گوشی‌های هوشمند ما هستند؟
شاید چندان به این مسئله توجه نکرده باشید، اما امروزه از فناوری‌های متعددی برای تولید صفحه‌نمایش استفاده می‌شود. هر تولیدکننده گوشی هوشمندی هم در انتخاب آن سلیقه‌ای عمل کرده و جنبه‌های خاصی را در نظر می‌گیرد. در میان این فناوری‌ها، صفحه‌نمایش OLED یک مزیت مهم دارد که آن را در رأس سایر فناوری‌های صفحه‌نمایش، خصوصاً رقیب اصلی‌اش یعنی LCD قرار می‌دهد. برای بررسی این مزیت، با فارنت همراه باشید!
شاید بهتر باشد که قبل از ذکر خوبی‌های صفحه‌نمایش OLED، اندکی مفهوم پشت این تکنولوژی را شرح دهیم. OLED کوتاه شده‌ی عبارت Organic Light-Emitting Diode یا «دیود گسیلنده نور ارگانیک» است. همان‌طور که از نام آن پیداست، این صفحه‌نمایش از دیودهایی که می‌توانند نور مختص به خود را تولید کنند، تشکیل می‌شود. این شیوه نمایش، خوبی‌ها و بدی‌هایی دارد که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.
OLED حس خالص بودن رنگ‌ها را در بیننده تداعی می‌کند…
صفحه‌نمایش‌های متداول‌تر LCD که کوتاه شده‌ی عبارت Liquid Crystal Display است، از کریستال مایع ساخته‌شده و از سیستمی جهت کنترل نور پس‌زمینه استفاده می‌کنند. OLED نور را به شیوه متفاوتی مدیریت می‌کند. در این تکنولوژی از ویژگی برق درخشی مواد استفاده می‌شود؛ یعنی زمانی که جریان برق از آن عبور می‌کند، ماده برانگیخته‌شده و در هنگام گذار به ترازهای پایین‌تر، از خود نور ساطع می‌کند.
نتیجتاً صفحه‌نمایش‌های OLED رنگ‌های زنده‌تری تولید می‌کنند، چراکه برخلاف LCD نور از پشت به صفحه تابیده نمی‌شود. با توجه به این مطلب، لازم است که برتری OLED در نمایش رنگ مشکی را نشان بدهیم. یک صفحه‌نمایش LCD رنگ مشکی را نمایش می‌دهد و برای این کار انرژی باتری را مصرف می‌کند؛ اما صفحه‌نمایش OLED در نواحی مشکی‌رنگ اصلاً چیزی را نشان نمی‌دهد و می‌توانیم پیکسل‌های مربوط به نقاط مشکی را خاموش در نظر بگیریم. مهم‌ترین تأثیر این شیوه کار را در عمر باتری مشهود است، چراکه انرژی بسیار کمتری توسط صفحه‌نمایش مصرف خواهد شد.
… اما در عمل، شفافیت رنگ یک مفهوم نسبی است
حالا نگاهی به مفهوم کنتراست، یعنی تفاوت بین نقاط خیلی روشن و خیلی تیره صفحه‌نمایش می‌اندازیم. همان‌طور که قبلاً هم دیده‌ایم، حتی رنگ‌های سیاه‌وسفید که رنگ هم محسوب نمی‌شوند، در صفحه‌نمایش OLED زنده‌تر به نظر می‌رسند. مشکی عملاً نمی‌تواند مشکی‌تر دیده شود و سفید خیلی روشن هم تضاد زیبایی ایجاد می‌کند که گاهی از آن با عنوان Infinity display هم یاد می‌شود. این ویژگی برای تلویزیون به خاطر سایز و اندازه دستگاه اهمیت زیادی دارد، اما درگوشی‌های هوشمند آن‌چنان مهم نیست.
خلاصه بگوییم که با در نظر گرفتن رنگ‌ها، OLED بهتر عمل کرده و باتری کمتری هم مصرف می‌کند. با تمام این‌ها، مفهوم شفاف بودن رنگ‌ها نسبی خواهد بود؛ چراکه هر شرکتی نسبت رنگ‌ها را مطابق سلیقه خود تعریف می‌کند. بعلاوه تکنولوژی LCD به‌مرورزمان به‌گونه‌ای توسعه‌یافته که بتواند نتایج قابل قبولی تولید کند.
استفاده از OLED لذت‌بخش‌تر است
یک صفحه‌نمایش خوب تنها با شیوه‌ای که محتوا را نمایش می‌دهد سنجیده نمی‌شود. دیگر عناصری که باید در قضاوت ما دخیل باشند شامل میزان روشنایی، زاویه دید و غیره هستند. معمولاً پنل‌های IPS ازنظر رنگ‌های تولیدی و زاویه دید به‌خوبی عمل می‌کنند و به همین علت است که صفحه‌نمایش بیشتر گوشی‌های هوشمند IPS LCD یا OLED (که سامسونگ آن را AMOLED می‌نامد) است. توجه کنید که IPS LCD مترادف LCD نیست.
به‌طورکلی صفحه‌نمایش‌های OLED زاویه دید بهتری دارند و نور را هم به‌خوبی مدیریت می‌کنند؛ اما شدت نور کمتری هم دارند. خصوصاً در تلویزیون‌های عریض، کم بودن نور توجه را به خود جلب می‌کند. گوشی‌های هوشمند هم این سیر تکاملی را در پیش‌گرفته‌اند، اما مشخصاً نتیجه بسته به نوع گوشی و تولیدکننده دستگاه متفاوت خواهد بود.
استفاده از صفحه‌نمایش OLED قیمت نهایی دستگاه را بالا خواهد برد، چراکه هزینه تولید آن نسبت به هزینه تولید تکنولوژی LCD بسیار بالاتر است. به همین علت برخی تولیدکنندگان ریسک نکرده و از این نوع صفحه‌نمایش‌ها در دستگاه‌های خود استفاده نمی‌کنند. این در حالی است که شرکت‌های بزرگ مثل اپل، مدت‌ها پیش به استفاده از تکنولوژی جدید روی آورده‌اند. جالب است بدانید که در حال حاضر هردو شرکت‌های سامسونگ و ال‌جی استاندارد تولید این صفحه‌نمایش‌ها را تعیین می‌کنند و درنتیجه تأمین‌کننده آن برای رقبای خود هم هستند.
تجربه شما از کار با صفحه‌نمایش‌های OLED و LCD چیست؟ کار با کدام‌یک حس بهتری می‌داد؟ نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.