پیش‌نمایش بازی «آنچارتد: میراث گمشده»

ماه گذشته نگاهی به نسخه اولیه بازی «آنچارتد: میراث گمشده» داشتیم و با اینکه بازی در مراحل اول ساخت قرار دارد اما امید زیادی در ما نسبت به خود ایجاد کرد. اول از همه با تغییر فضای محیط بازی روبه‌رو می‌شوید که به جنوب هند کشیده شده و رنگ و بویی بیشتر شبیه نسخه اصلی و اول این سری بازی پرطرفدار به خود گرفته است. کارگردان بازی آقای شان اسکَیگ در مورد «آنچارتد: میراث گمشده» می‌گوید:

وجود مناظر زیبا و بزرگ برای جستجو و گشت و گذار در آن‌ها و حس سورپرایز شدن سر هر گوشه و کنار، تمامی چیزهایی هستند که می‌خواهیم در این نسخه بازگردانیم.

میراث گمشده داستانی جدید و حوادثی در بازه زمانی 6 تا 12 ماه پس از اتفاقات آنچارتد 4 را روایت می‌کند. محور اصلی داستان بازی با جستجو به دنبال یک عتیقه بسیار ارزشمند شروع می‌شود.

کلویی فرَیزِر(Chloe Frazer) و نادین راس(Nadine Ross) با همکاری یکدیگر می‌خواهند عتیقه‌ای به نام Tusk of Ganesh که نمی‌توان روی آن قیمت گذاشت را از چنگ فرمانده‌ای با اسم آساف(Asav) دربیاورند. در گفتگویی جالب که در دمو بازی دیدیم، کلویی می‌گوید که می‌خواهم از همه چیز سردربیاورم و نادین نیز جواب می‌دهد کاملا مشخص است.

دلیل ملاقات دوباره کلویی چیست؟ خب بدیهی است که این یک تصمیم ساده برای سازندگان بازی بوده است. کلویی کاراکتری جالب توجه و با افکار و اخلاقیاتی تاریک‌تر از نیثن دریک است. جاش شِر، نویسنده بازی، در این رابطه می‌گوید:

هر دو آن‌ها به دنبال یافتن گنج هستند. نیثن ترکیبی قهرمانانه‌تر دارد اما کلویی همیشه به دنبال اول و بهترین بودن است.

لازم به ذکر بوده که کلید شروع این ماجرا را کلویی زده است. اما دلیل حضور نادین چیز دیگری است و تا حدودی پیامد تصمیمات حرکات وی در آنچارتد 4 را شامل می‌شود. با زوال یافتن شرکت بزرگ Shoreline، نادین بی‌کار و بی هدف مانده است. اسکیگ در این مورد توضیح داد:

کلویی به فردی با تجربیات و تخصص نظامی نیاز دارد. شاید بتوان گفت نادین معقول‌ترین و به دردبخورترین کاراکتری است که تاکنون در سری آنچارتد معرفی کرده‌ایم. او علاقه زیادی به در دست گرفتن کنترل عمل و اقدام مستقیم دارد.

کنار هم بودن آن‌ها به نفع هر دو تمام شده و به نوعی یک مکمل عالی برای موفقیت را می‌سازند. اسکیگ در این مورد نیز اعلام نظر کرد:

آن‌ها با یکدیگر در تضاد هستند. کلویی بیشتر از روی غریزه و به صورت ناگهانی تصمیم می‌گیرد اما نادین شخصیتی تابع نظم دارد و مقرراتی‌تر است. همین قضیه آن‌ها را به یک جفت خوب تبدیل نموده است.

همچنین این همکاری به پیشرفت هر دو در زمینه‌هایی که تا بحال تجربه‌ای در آن نداشته‌اند کمک می‌کند. کلویی در زمینه مسئولیت‌پذیری و نادین که قبلا در تمامی تصمیم‌گیری‌های گروه حرف اول را می‌زد، اکنون تنها نقش یک تفنگ‌دار استخدام‌شده را دارد. در ابتدا هر دو به مشکلاتی برمی‌خورند اما به مرور زمان شرایط جدید را قبول کرده و با آن وفق پیدا می‌کنند.

پس از صحبت در مورد کاراکترهای اصلی «آنچارتد: میراث گمشده»، بهتر است به سراغ هسته اصلی بازی برویم. براساس مشاهداتی که داشته‌ایم، گیم‌پلی کلی این عنوان شباهت بیشتری به آنچارتد 4 دارد اما ناتی‌داگ مصمم است تا هر آنچه در توان دارد در بهبود این بازی به کار برده و درس‌هایی که از مشکلات آنچارتد 4 گرفته است را پس دهد. با صحبت در مورد طراحی مراحل شروع می‌کنیم، جایی که تمامی تلاش تیم سازنده این است تا به بازیکنان آزادی عمل بیشتری داده شده و بتوانند محیط وسیع‌تری را با گام‌های خود جستجو کنند. به گفته یکی از اعضای تیم سازنده در «آنچارتد: میراث گمشده» شاهد ارائه بزرگ‌ترین محیط قابل جستجو در تاریخ این سری خواهیم بود.

در زمان توسعه بازی آنچارتد 4، ناتی‌داگ امیدوار بود تا بتواند در محیط‌های عظیمی همچون ماداگاسکار، منطقه قابل جستجو بیشتری در اختیار بازیکن قرار دهد اما به خاطر وجود یک سری مشکلات برای تحویل بازی در زمان مقرر چنین امری عملی نشد. قضیه در مورد بازی آنچارتد: میراث گمشده متفاوت است و به صورت همزمان 5 تیم بر روی تنها یک محیط کار می‌کنند تا بتوانند به چیزی که قبلا رویای تحقق آن را داشتند دست پیدا کنند. چنین امری عمق بیشتری به مراحل بازی داده و می‌توان تنوع بیشتری به مراحل جانبی بخشید. همچنین دست سازندگان را برای پر کردن مراحل از سِر و رازهای متفاوت بازتر کرده است و بازیکنانی که جستجوی بیشتری در محیط انجام می‌دهند به گنجینه‌های بهتری دست پیدا خواهند کرد.

به لطف وجود بافت‌های متنوع و طبیعی در مناطق جنوبی هند، در بازی شاهد مناظری بسیار حیرت‌انگیز و گوناگون خواهیم بود. علاوه بر محیط‌های شهری که در تریلرهای بازی دیدیم، جنگل‌های بارانی، کوه‌های سر به فلک کشیده و معابد باستانی بخش بزرگی از این عنوان را شامل می‌شوند.

در «آنچارتد: میراث گمشده» چندین سلاح جدید وجود دارد که باید با آن‌ها خو بگیرید تا در بازی با بهره‌گیری از این سلاح کار خود را ساده‌تر نمایید. یک هفت‌تیر با خفه‌کن که اولین سلاح کشنده مخفی‌کاری در سری آنچارتد نیز به حساب می‌آید، تاکتیک‌های هجومی جدیدی به گیم‌پلی اضافه می‌کند که می‌تواند بسیار کاربردی باشد و گزینه‌های هجومی بیشتری در اختیار شما قرار دهد. در این میان C4 نیز به دلیل محبوبیت بالایش در بخش چندنفره آنچارتد 4 توانسته ناتی‌داگ را مجاب به استفاده از آن در «آنچارتد: میراث گمشده» بکند.

به نظر می‌رسد که در بازی اختیار عمل بیشتری نسبت به گذشته برای انجام حملات و تاکتیک‌های مبارزه‌ای خود خواهید داشت. می‌توانید هر طور که می‌خواهید بازی را پیش ببرید، چه به صورت مخفی‌کاری و چه با حملات مستقیم. چنین امری حس آزادی بیشتری به بازیکن القا می‌کند تا هر کاری که دوست دارد انجام دهد. یکی دیگر از ویژگی‌های جدید بازی قابلیت باز کردن قفل درهاست که در تریلر معرفی آن در نمایشگاه PlayStation Experience 2016 به صورت عملی آن را دیدیم. هرچند که نسخه نهایی این قابلیت هنوز آماده نشده و در دست توسعه قرار دارد. تیم سازنده به قدری روی این بخش حساسیت به خرج داده که یک پک کامل از موارد مورد نیاز برای باز کردن در تهیه کرده و بر روی آن کار می‌کنند تا حسی واقعی از این قضیه در بازی تعریف کنند. به این می‌گویند توجه به جزئیات!

اما یکی از قسمت‌هایی که هیچ‌گاه در هیچ‌کدام از نسخه‌های آنچارتد تغییر نمی‌کند، لحظات نفس‌گیری است که تمام بازیکنان دست‌کم چندتا از آن‌ها را به خوبی به یاد می‌آورند. خبر خوب این است که در «آنچارتد: میراث گمشده» نیز تعداد زیادی از این لحظات وجود خواهد داشت و بهتر آنکه مواردی وجود دارد که در سری آنچارتد بی‌نظیر است.

آنچارتد: میراث گمشده در اواخر امسال به عنوان یک بازی مستقل منتشر می‌شود، عنوانی که طولانی‌تر از The Last of US: Left Behind و کوتاه‌تر از آنچارتد 4 خواهد بود. یکی دیگر از مواردی که طرفداران این بازی در مورد آن هیجان‌زده هستند، دیدن نیثن دریک است که آقای شِر در این مورد عنوان کرد:

ایده‌هایی پیرامون اینکه نیثن را به عنوان یک شخصیت درجه دوم وارد بازی کنیم داشتیم اما هرکاری انجام دادیم باز حضور وی یک مورد اضافی بود زیرا تمامی کاری که می‌توانستیم انجام دهیم، با او در آنچارتد 4 طی کردیم. پس فکر می‌کنم حضور نیثن دریک در این عنوان به صورت کامل منتفی است. یا اینکه او را در حالی می‌بینیم که بر روی یک مبل نشسته و در حال انجام بازی کراش بندیکوت است و شما از کنارش رد می‌شوید.

آقای شِر جمله آخر را محض شوخی عنوان کردند.

در کل به نظر می‌رسد می‌توان از «آنچارتد: میراث گمشده» انتظار عنوانی کاملتر نسب به Left Behind بازی The Last of US داشت. نظر شما در مورد این بازی چیست؟ آیا می‌توان با آن یک نیمچه آنچارتد دیگر را تجربه کرد؟