عکس یادگاری کریستیانو رونالدو با پرینت سه‌بعدی خود در توکیو!
کریستینو رونالدو سوپراستار رئال مادریدی، در روز چهارشنبه با مجسمه دوقلوی خود زمانی که دانشمندان ژاپنی از آن رونمایی کردند ملاقات کرد.
این ورزشکار 30 ساله که برای تبلیغ یک محرک عضلات الکتریکی برای شکم در توکیو به سر می‌برد، از دیدن این همزاد خوشحال شد. مجسمه وی که توانایی حرکت دادن اعضای صورتش را هم دارد، با استفاده از اسکن 110 دوربین کوچک از بدن این ورزشکار، توسط یک پرینتر سه‌بعدی تولید شده است و حالا رونالدو با اعلام اینکه به نظرش مجسمه عالی شده و آن را دوست دارد، تاکید کرده که: باید بگویم که دقیقاً شبیه به من است. اگر بگویم شباهت ندارد دروغ گفته‌ام.
این مجسمه سیلیکونی که با کمک یک استودیوی هالیوودی ساخته‌شده، تنها یک دست از لباس‌زیر برند خود رونالدو را بر تن داشت و دستگاه Six-Pad گه تبلیغ آن هدف کلی این مراسم بود، به قسمت بالایی بدن مجسمه متصل شده بود.
رونالدو حاکم سال دنیای فوتبال، سپاهی از طرفداران را دارد که به خاطر چهره مخروطی و فیزیک عضله‌ای وی غش‌وضعف می‌کنند. او هم مدام با درآوردن تی‌شرتش پس از گل زدن، این فیزیک را به نمایش می‌گذارد. حتی زمانی که رونالدو را به این برنامه تلویزیونی ژاپنی وارد کردند و مهمانان حاضر در استودیو به شکم وی دست می‌زدند، واکنشی شبیه به این اتفاق افتاد. طرح گرافیکی هم شکم هشت تکه وی را نشان داد، نه شش تکه‌ای که باشگاه دوستان برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند.
رونالدو با شلوار جین، تی‌شرت جذب و گوشواره‌های الماسش در برنامه Viking در کانال Fuji TV حاضر شد. افراد مشهور ژاپنی که در برنامه حضور داشتند به وی گفتند که چهره خیلی کوچکی دارد. این عبارت ژاپنی برای تعریف و تمجید از خارجی‌های خوش‌چهره استفاده می‌شود.
رونالدو که سالیانه 43 میلیون دلار درآمد دارد، هنگامی‌که مجری مذکر برنامه از او پرسید آیا خبر اینکه او روزی 3000 دراز نشست را انجام می‌دهد درست است یا خیر خندید و بعد گفت که حقیقت ندارد. سپس اضافه کرد: من هرروز بعد از تمرین به باشگاه می‌روم و روزانه حدود 300 دراز نشست انجام می‌دهد.
رونالدو سال گذشته به ژاپن رفته بود تا به تبلیغ درباره دستگاهی که برای بهبود بخشیدن به لبخند کاربر با استفاده از کشیدن صورتش کمک می‌کرد، بپردازد. البته قبول نمی‌کرد که خودش از آن استفاده کند. احتمالاً از واکنش شدید رسانه‌ها وحشت داشت.
ژاپن مقصدی معمولی و مرسوم برای ستاره‌های اروپایی و آمریکایی است که پول زیادی برای تبلیغ محصولاتی که هیچ‌گاه در کشور این ستاره‌ها نمایش داده نخواهد شد، دریافت می‌کنند. بسیاری بر وجود شرایط محرمانه‌ای در قراردادها اصرار دارند که مانع نشان داده شدن این تبلیغ‌ها، در کشور فرد مشهور می‌شود. البته گستردگی اینترنت چندان کمکی به محدود ماندن تبلیغات نمی‌کند.