درست متوجه شدید، رگهای بدن! Jonathan Leblanc مدیرعامل این شرکت طی مصاحبهای با وال استریت جورنال گفته است که روشهای خارجی سُنتی تشخیص هویت مثل رمزعبور و حتی اثرانگشت میتواند جای خود را به شناسههایی همچون رگ و ضربان قلب بدهد.
اساسا الگوهایی که رگها در بدن میسازند و ضربان قلب را میتوان برای انجام خدمات پرداخت یا حتی ورود به وبسایتها مورد استفاده قرار داد. PayPal چطور انتظار دارد چنین چیزی را عملی کند؟ با داشتن متخصصینی که میتوانند تراشههای دارای سنسورهای الکتروکاردیوگرام (ECG) در زیر پوست که فعالیت منحصر به فرد الکتریکی قلب را نمایش میدهد و ارسال اطلاعات از طریق بیسیم به تَتوهای کامپیوتری پوشیدنی میتوان به این تئوری جامهی عمل پوشاند.
Leblanc همچنین به این مجلهی خبری گفت، روزی فرا میرسد که انسانها میتوانند سنسورهای مخصوصی را ببلعند که بر اساس میزان گلبولهای بدنشان هویت شان را شناسایی میکند. این سنسورها داخلی از کجا قدرت میگیرند؟ یقینا از اسید معده!
لابد میپرسید چه لزومی برای انجام اینکار وجود دارد؟ در پاسخ Leblanc به این مساله اشاره میکند که روشهای فعلی تشخیص کاربر بسیار ابتدایی و غیرقابل اعتماد هستند. مردم رمزهای ورود را از یاد میبرند و یا از پسووردهایی بسیار ساده و قابل هک استفاده میکنند، این در حالی است که اثرانگشت و گزینههایی مثل تایید موقعیت مکانی میتواند امکان دسترسی هکرها به حساب شما را فراهم کند.
این نخستین بار نیست که ایدهی قرار دادن پسووردها در درون بدن مطرح میشود. پیش از این شرکت موتورولا ایدهی استفاده از تتویی الکتریکی بر روی پوست که به منظور تعیین هویت و همچنین استفاده از یک ویتامین خوراکی قابل بلع که به واسطهی آن میتوان با سایر گجتها ارتباط برقرار کرد را مطرح کرد.
بر اساس وبسایت Forbes یک چنین ویتامینی در حال حاضر به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) رسیده است. از نظرLeblanc فرا علمی – تخیلی و دیوانهوار به نظر رسیدن این گزینهها قابل درک است. وی درمصاحبهاش اینطور توضیح میدهد، هنوز برای اینکه مردم استفاده از چنین تکنولوژیهایی را معمول بدانند زود است و به زمان نیاز است.
گرچه PayPal علاقهمند به این تئوریها است اما هنوز حرفی در خصوص استفادهی آتیِ شرکت از ویتامینهای خوراکی و یا تزریق به میان نیاورده است و تنها به مکاشفه در باب احتمالات میپردازد.