جمعیت حیات وحش جهان از سال 1970 میلادی تاکنون نصف شده است
باورکردنی نیست! بر طبق گزارش سازمان جهانی حیات وحش (WWF) تعداد جانوران کره ی زمین در طی 40 سال گذشته به کمتر از نصف کاهش یافته است.
بر طبق این گزارش که هر دوسال یک بار توسط این سازمان ارائه میشود، بیشترین زوال و نابودی در مناطق گرمسیری و کشورهای کم درآمد اتفاق افتاده است. این اتفاق به دلیل رشد روزافزون تقاضای منابع از سوی کشورهای پردرآمد رخ داده و تنوع زیستی این مناطق از این موضوع زیان بسیاری دیدهاند.
رئیس سازمان جهانی حیات وحش در بیانیهی خود که سهشنبهی گذشته منتشر شده، میگوید:
“ما انسان ها ذره ذره در حال نابود کردن توانایی سیارهی زمین در حمایت شیوه ی زندگی خود ما هستیم. ما توانایی و دانش و ابزار جلوگیری از بروز چنین فاجعه ای را در اختیار داریم. ما در سیاره ای متناهی و با منابع محدود زندگی میکنیم و اکنون زمان عملکرد بر اساس این محدودیت هاست.”
شاخص نمونهی سازمان در این پژوهش که شامل بیش از10 هزار گونه از انواع گونههای حیوانات همچون پرندگان، پستاندارن، خزندگان و ماهی ها بوده، در بین سالهای 1970 تا 2010 به میزان 52 درصد کاهش یافته است. این نشان میدهد که نابودی حیوانات با سرعتی بیشتر از گمان قبلی ما اتفاق میافتد.
این در حالی است که گزارش پیشین سازمان جهانی حیات وحش در سال 2012 سرعت نابودی جانداران را 28 درصد در طی سالهای 1970 تا 2008 تعیین کرده بود که این تفاوت میتواند به این دلیل باشد که هم اکنون اطلاعات بیشتری در دسترس است.
در بین تمامی موجودات، گونههای ساکن در آب شیرین بیشترین کاهش و زوال را داشتهاند که به میزان باورنکردنی 76 درصد است و پس از آن موجودات آب شور و اقیانوسها و سپس جانوران خشکی بیشترین زوال را داشتهاند که برای هر دو به میزان 39 درصد اتفاق افتاده است. بخش عمدهی این نابودی به دلیل تقاضای حریصانهی انسان برای مصرف منابع طبیعی است که زیست بوم این جانوران و اکوسیستم طبیعی زمین را بر هم میزند و تغییرات آب و هوایی نیز مزید بر علت میشود.
این گزارش همچنین بر اساس میزان مصرف هر کشور از منابع طبیعی، ردهبندی کشورها در تغییر محیط زیست را مشخص کرده است. بر اساس سرانهی هر فرد، کویت با بالاترین سرانه در اثرگذاری بر محیط زیست در صدر فهرست و پس از آن امیرنشین قطر در مکان دوم قرار دارد. ایالات متحده در ردهی هشتم این فهرست جای دارد. اما اگر اثر گذاری کلی کشورها را درنظر بگیریم این کشور چین است که در ردهی اول قرار دارد و آمریکا رتبهی دوم جدول را خواهد داشت.
هند، اندونزی و چند کشور کم درآمد دیگر از لحاظ سرانه در محدودهی قابل قبولی هستند، اما در کل به عنوان یک جهان واحد، ما به 1.5 سیارهی زمین دیگر برای پاسخگویی به این حجم عظیم از مصرف منابع نیاز داریم.
بر طبق این گزارش اگر تمامی ساکنین زمین مصرفی به میزان شهروندان قطری داشته باشند ما به 4.8 کرهی زمین دیگر نیاز خواهیم داشت! و اگر شیوهی زندگی همهی ما مانند یک شهروند آمریکایی باشد این میزان 3.9 خواهد بود.
بله! آیندهی ترسناکی در انتظارمان است، اما این موسسه میگوید که هنوز شانسی برای جلوگیری و برگشتن به روال طبیعی خواهد داشت، اگر سیاستمداران و صاحبان تجارت موضوع حفاظت از محیط زیست را در اولویت قرار دهند.
مارکو لامبرتینی مدیرکل سازمان حیات وحش در مقدمهی گزارش این سازمان نوشته است:
“ما به یک رهبری و راهنمایی برای تغییر نیازمندیم. این که بنشینیم و دست روی دست بگذاریم تا کسی پیدا شود و قدم نخست را بردارد اشتباه است. سران کشور ها باید جهانی فکر کنند؛ مردم مصرفکننده و صاحبان کسب و کار باید بفهمند که ما در سیاره ای زندگی میکنیم که منابع آن روزی پایان میپذیرد و اگر رفتار خود را تغییر ندهیم آن روز دور نخواهد بود!”