9 میلیارد سال نوری دورتر؛ این دورترین ستاره از کره زمین است که تاکنون شناسایی شده است!
در حالی بسیاری از منجمین آماتور توسط تلسکوپهای عادی به رصد ستارههای دور و نزدیک کره زمین میپردازند، سازمان فضایی ایالات متحده موفق به رصد ستارهای شده که دست کم 9 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد.
کیهان چقدر وسیع است؟ این سؤالی است که رصد تازه ناسا پاسخ جدیدی برای آن به وجود آورده است. بر این اساس دانشمندان آژانس فضایی آمریکا به تازگی تصویری جدید از رصد تلسکوپ فضایی هابل را منتشر کردهاند که در آن یک ستاره به فاصله تقریبی 9 میلیارد سال نوری دورتر از زمین به چشم میخورد تا عنوان دورترین ستاره از کره زمین را به خود اختصاص دهد.
دورترین ستاره از کره زمین Icarus نام دارد
این ستاره که Icarus نامیده میشود و دارای نوری آبی رنگ است، با فاصله تقریبی 9 میلیارد سال نوری، دورترین ستارهای است که تاکنون بشر توانسته آن را رصد کند. دانشمندان ناسا بر این عقیدهاند که نور ستاره مذکور حدود 4.4 میلیارد سال پس از انفجار معروف بینگ بنگ پدیدار شده است.
شاید جالب باشد که بدانید تقریباً بیشتر ستارههای درخشانی که هنگام شب بالای سر خودمان با چشم غیرمسلح میبینیم، ستارههایی بسیار بزرگتر و درخشانتر از خورشید هستند که به لحاظ مقیاس فضایی، بیشترشان جزو همسایههای ما در کهکشان راه شیری به شمار میآیند. از همین روست که وقتی فاصله آنها را تا زمین بررسی میکنیم میبینیم حدود چند ده یا چند صد سال نوری از ما فاصله دارند.
البته دانشمندان معتقدند که با فاصله 9 میلیارد سال نوری ، هیچ نوری قابل رؤیت نیست و این فعل و انفعالات و خوشههای کهکشانی هستند که مانند چندین عدسیهای گرانشی عمل کرده تا ما قادر به دیدن این ستاره آبی رنگ باشیم.
میان هابل و Icarus به عناون دورترین ستاره از کره زمین یک خوشه کهکشانی به نام “MACS J1149 + 2223” که حدود 5 میلیارد سال نوری فاصله از زمین فاصله دارد، قرار گرفته است. این خوشه بسیار عظیم است و این حجم یک میدان گرانشی قوی در فضای اطراف آن ایجاد میکند.
البته ستاره Icarus برای اولین بار در سال 2016 به شکل یک نور نامعلوم در کنار ابرنواختری در خوشه کهکشان رصد شده است و اکنون میدانیم که تصویر آن توسط یک ریزهمگرایی گرانشی حدود 2 هزار برابر بزرگتر شده است. پیرامون وسعت و روشنایی این ستاره هماکنون مشخص شده است که Icarus صدها هزار بار روشنتر از خورشید بوده و دمای سطح آن بین 11 هزار تا 14 هزار درجه سانتیگراد برآورد میشود؛ چراکه با فاصله 9 میلیارد سال نوری به هیچ عنوان نمیتوان ستاره کوچکتری را تحت هیچ شرایطی مشاهده کرد.
البته دورترین ستاره از کره زمین به دانشمندان برای کشف حقیقی بودن ماده تاریک هم کمک میکند. بر اساس اسناد مندرج در دانشنامه ویکیپدیا، ماده تاریک نوعی از ماده است که فرضیه وجود آن در اخترشناسی و کیهانشناسی ارائهشده است تا پدیدههایی را توضیح دهد که به نظر میرسد ناشی از وجود میزان خاصی از جرم باشند که از جرم موجود مشاهدهشده در جهان بیشتر است. ماده تاریک بهطور مستقیم با استفاده از تلسکوپ قابل مشاهده نیست. بررسیهای اولیه از ستاره مذکور حاکی از آن است که ماده تاریکی که قادر به ایجاد یک کهکشان باشد، به مراتب بزرگتر از چیزی است که تاکنون تصور میشد.
انتظار داریم اطلاعات بیشتری در رابطه با این ستاره در سال 2020 و پس از پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب به دست آید. تلسکوپ فضایی جیمز وب 100 برابر از هابل قدرتمندتر است و میتواند از زمان پدیداری کیهان، کهکشانهای اولیه، پیدایش ستارگان، اتمسفر سیارههای فراخورشید و شاید وجود زندگی در دیگر نقاط جهان پرده بردارد.
امشب خسته شدم ونمی توانم توضیح بدهم همه کشفهایی را که کردم را توضیح بدهم ولی بزودی به شما در مورد این کشفها خواهم گفت خیرا دانشمندان ناسا به وسیله تلسکوپ جیمز وب دویست سیاره را در بازوی کهکشان برسی کردند و هیچ سیاره ای قمر نداشتند سیاراتی به منظومه شمسی آمدند بیشترشان در دامان سیارات مشتری وزحل واورانوس قرار گرفتند وقمرهای مشتری وزحل واورانوس شدند خورشید با بازوی بزرگ کهکشان نمیگردد چونکه کندتر از ستارگان بازوی کهکشان هست وبازوی کهکشان در اصل برخورد میکند به خورشید وسیاراتی که طرف خورشید آمدند به خورشید برخورد کردندومنفجر شده پوسته وجبه سیاره مزبور ودر دامان خورشید بخش شدند خاک آنها بروی زمین ریخته شده وحیات زمین نابود شده وسه هزار متر خاک سرتاسر سطح دریاها ریخته شده وماهی ها ونگهنگها وکوسه ها لاشه شان را موج پرتاب کرده کنار سواحل در زیر سه هزارمتر دفن شدند واجساد آب زیان در زیر زمین تبدیل به نفت شدند برای همین نفت وگاز در کنار اقیانوها بخاطر همین مسئله بوده زیرزمین …ادامه دارد این بحث
شما به بنده کمک کنید تا بثبت برسانم کشفهای را که کردم
من دقیقترین کشفهارا در منظومه شمی کردم در سایتها خارجی سرج کردم که ببینم کسی هم مثل بنده آن کشفایی که گفتم کرد هیچ منجمی وستارشناسی نکرده از شما مدیر محترم خواهش من را یاری کنید آثارم را چاپ ونشر کنم من مجروح سال شصت وپنج هستم ودر لشگر 88 زاهدان خدمت کردم حیات زمین در ده ها میلیون سال قبل حیات زمین نابود شد با ورود چند سیاره وستاره به منظومه شمسی این آثار برخورد در ماه دیده میشود برخورد شهابسنگهایی که مال سیاراتی بوده که مشتری وزحل ودر بعضی وقتها آن سیارات به خورشید برخورد کردند وخاک وسنگ آنها در دامان خورشید قرار گرفتند وسیاراتی که درمدار در گردش بودندبرخورد کردند وحیات زمین نابود شده وتجدید شده حیات زمین ودوباره تک سلول شروع شده تا دوباره دارای حیات شده زمین
mehrdad aghakasiri tehran
۱ شهریور، ۱۴۰۲ در ۱۱:۳۹ ق٫ظ
سلام از شما تشکر میکنم وسپاسگذارم
ما بیش از ۴۵ سال هست که تحقیق میکنیم در مورد پدایش حیات و تجدید حیات در فضا و در منظومه شمسی ما علت نفت در سواحل اقیانوسها را کشف کردیم علت گاز هیدروژن در سیارات گازی را کشف کدیم علت معکوس گردیدن سیاره زهره را کشف کردیم علت عمودی بودن اورانوس را هم کشف کردیم همه اینها بخاطر ورود صدها ستاره وسیاره بوده به به منظومه شمسی آمدند آن ستاره ها وسیارات مهمان ومشتری قمر های زحل و برجیس همان سیارات که آمدند به منظومه شمسی ما همان سیارات قمرهای مشتری و زحل و اورانوس شدند سییارات مهمان ….. ادامه دارد ….و….خداوند نگهدار شما عزیزان پژوهشگر باشد در همه مراحل زندگی تان به امید دیدار
مدیر محترم سایت یک خبر مهم برای شما دارم که وضع مالی شما را صدرصد بهبود می بخشد اگر دوست داشتی همکاری کنیم با هم با من در تماس باش ضرر نمکنی
آن سیاره مزبور هم موقع برخورد به سطح سیاره زهره از استوا باعث شده که جهت گردش زهره به دور خودش عوض بشود چونکه سیاره مهمان با سرعت بیش از ده ها هزار کیلومتر به سطح سیاره زهره برخورد کرده وباعث شده که جهت گردش سیاره زهره به دور خودش معکوس شود جهت عقربه های ساعت بگردد همینطور مدت گردش سیاره به دور خودش که شب وروز بوجود می آید نزدیک به یک سال زمینی می باشد ۲۴۳ روز طول میکشد تا یک شبانه روز تمام شود در زهره ناهید این مسئله خیلی مهم هست وثابت میکند که صدرصد سیاره ای به شدت به سطح سیاره ونوس venos زهره ناهید برخورد کرده با برسی سیارات خارج از منظومه شمسی میشود فهمید که سطح آن سیارات بسیار نرم وصاف وبدون خش وزبر وخشن نبوده اند آن سیارات در موقع شکل گیری یک سیاره که اول بصورت ابر سحابی وگازی شکل وگردو غباربوده آن سحابی دارای هیچ سنگ ریزه ای نبوده ودر پایان شکل گیری همه سیارات در کنار ستارگان سطح سیارات نرم وکاملا صاف بوده پس چرا سطح کره ماه ومریخ و زهره وتیر آثار برخورد شهاب سنگها مشهود هست این مسئله بسیار مهم بخاطر برخورد و متلاشی شدن هسته جامد سیاره ای بوده که گفتیم به منظومه شمسی هنگام عبور خورشید از بازوی کهکشان صورت گرفته در اصل بازوی کهکشان با خورشید که از آن بازوی بزرگ کهکشان کندتر می گردد ستاره های کهکشان که در جوار خورشید قرار میگیرند آن منظومه ها با سیارات خودشان به خورشید برخورد کردند بعضی هاشان و ستاره مزبور وقتی سیاراتش به دور خورشید خودشان میگشتند به خورشید که نزدیک میشدند برخورد کردند به خورشید چون سیاره می خواسته به دور ستاره بگردد اما بخاطر نزدیک شدن سیاره وستاره مزبور به نزدیکی خورشید که رسیدند تعادلشان برهم خورده و هم به سیاره زهره سائیده شدند که نزدیک خورشید بوده هم در نهایت در خورشید سقوط کردند وسیاره مزبور منفجر شده به محز اینکه به سطح گاز فشرده خورشید برخورد کرده ومیلیونها تکه تبدیل شده هسته وجبه اش تبدیل به شهاب سنگ شده اند ودر دامان خورشید آن شهاب سنگها بخش شدند وسیارات تیر وزهره که به دور خورشید منظومه شمسی میگردند آن شهاب سنگها برخورد کردندبه سیارات منظومه شمسی اما چرا آثار برخورد شهاب سنگها در زمین مشاهده نمی شود بخاطر اینکه زمین پس از گذشت ده ها میلیون سال بارش بارانهای سیل آسا تمامی آثار شهاسنگهارا باران وبرف وتگرگ وطوفانهای شدید خاک را فرسایش داده پس از گذشت میلیونها سال بارانهای شدید تمامی آن آثار را در خاک شسته ومحو کرد اما در بعضی از سیارات و بخصوص کره ماه که هیچ بارانی نمی بارد این آثار برخورد شهاب سنگهای متلاشی شده دست نخورده باقی مانده پس از گذشت میلیونهاسال ادامه دارد این بحث فعلا خداوند نگهدار شما باش