شکل و اندازه قلب شما میتواند یک معیار بیومتریک برای تایید هویت شما باشد
بیشتر روشهای احراز هویت بیومتریک، یک نکته منفی دارند: برای ورود، باید خود کاربر نیز کاری را انجام دهد؛ مثلاً انگشت خود را بر یک پد قرار دهد یا به حسگر تشخیص مردمک چشم خیره شود. اگر تنها قرار گرفتن در نزدیکی کاربر برای باز کردن قفل آن کافی بود، راحتتر نبودیم؟
خبر خوب اینکه ممکن است که این اتفاق رخ دهد. محققان، یک سیستم احراز هویت کامپیوتری توسعه دادهاند که از شکل و اندازه قلب کاربر، برای شناسایی وی استفاده میکند. این سیستم از رادار داپلر سطح پایین بهره میبرد تا بهصورت پیوسته ابعاد قلب شخص را بررسی کرده و تا وقتیکه در محدوده آن قرار داشته باشد، دسترسی را تأمین میکند.
شکل قلب یک بزرگسال درصورتیکه به بیماری خاصی دچار نشود، بدون تغییر باقی میماند؛ پس مثل هر روش ورود بیومتریک دیگری از امنیت بالا برخوردار است، اما منفعلانه عمل میکند و به کار خاصی از سوی کاربر نیاز ندارد. حتی میتوان از آن در فواصل طولانی هم استفاده کرد. تیم پیشبینی میکند که در فرودگاهها برای شناسایی افراد تا فاصله 29.8 متر استفاده شود که اندکی ترسناک به نظر میرسد، اما بدون شک برای افرادی که با تأخیر به گیت خود میرسند خوب خواهد بود. قبل از اینکه بپرسید باید بگوییم قدرت این رادار بسیار کمتر از وایفای است؛ پس به شما اطمینان میدهیم که به خاطر تایپ نکردن رمز عبور یا انجام دیگر روشهای شناسایی، قلب خود را شکنجه نمیدهید.
تیم امید دارد که ابعاد فیزیکی سیستم خود را تا حدی کاهش دهد که بتوان آن را در گوشه کیبورد کامپیوتر یا حتی درون گوشی هوشمند جای داد. موارد استفاده این سیستم زیاد است، اما نگرانیهای امنیتی هم در خصوص آن وجود دارد. همینالان هم میتوان اثرانگشت افراد را به دست آورده از آن برای باز کردن قفل گوشیشان استفاده کرد. با اسکن قلب، تنها کاری که باید انجام شود حضور داشتن شخص در نزدیکی دستگاه است. حداقل راحتی استفاده از این سیستم، افرادی که تا الآن از هیچ روشی برای قفلکردن دستگاهشان استفاده نمیکردند، انگیزه استفاده از متدهای احراز هویت را میدهد.