نسل هشتم بازی‌ها برای موفقیت به این‌ها نیاز دارد!

 بازی‌هایی که تاکنون برای این کنسول‌ها عرضه شده‌اند، در نهایت خوش‌بینی فقط افزایش زیبایی‌های بصری را برای مخاطبان به ارمغان آورده‌اند و هنوز نتوانسته‌اند دوستداران واقعی صنعت بازی را تحت تاثیر قرار بدهند. هنوز شرکت‌ها نتوانسته‌اند عوانی عرضه کنند که در نسل قبل در رویای تحقق آن بوده باشیم. در زیر هفت چیزی که می‌تواند موتور محرک نسل هشتم باشد را نام برده و دلایلمان برای انتخاب را بیان خواهیم کرد.

ریسینگ آرکید

چند سالی است این سبک که در گذشته طرفداران بسیاری داشت، به قهقرا رفته است. با این‌که در دو نسل گذشته شاهد عناوین فوق‌العاده‌ای در سبک اتوموبیلرانی آرکید بودیم ولی در اواخر نسل هفتم، این سبک رو به افول رفته و عملا از معادلات شرکت‌ها برای کسب مشتری خارج شدند. اوج‌ گیری ناگهانی و سریع فرنچایز فورتزا موتور اسپورت از یک طرف و تکرارها و ضعف‌های مکرر سری محبوب و قدرتمندی چون Need For Speed از سوی دیگر، شرکت‌ها را برآن داشت تا راه موفقیت عناوینی چون فورتزا را به عنوان یک اتوموبیلرانی شبیه‌ساز ادامه بدهند و از قافله عقب نمانند. حتی اسپین‌آف آرکید سری فورتزا یعنی هورایزن نیز نتوانسته است شور ریسینگ‌های آرکید قدیمی مثل Most Wanted و Underground 2 را برگرداند. شرکت EA بیش از همه مقصر بود. عرضه مکرر و سالانه NFS، این فرنچایز را تا مرز نابودی برده است. این شرکت همچنین سری محبوب و موفقی چون Burnout را نیز به کلی نابود کرد. مایکروسافت نیز با تمرکز بر فرنچایز فورتزا، عملا به غیر از هورایزن، سهمی برای این سبک قائل نشده و به کلی عنوانی همانند PGR را فراموش کرد. Rockstar نیز سری Midnight Club را کنار گذاشته و خبری از این عنوان محبوب راک‌استار وجود ندارد. سونی هم ترجیح داد در جبهه شبیه‌سازها بجنگد و تمرکز اصلی خود را بر روی فرنچایز GT قرار داد تا بازاری که زمانی زیر سلطه‌اش بود را به مایکروسافت واگذار نکند و حتی موتور استورم نیز نتوانست جایگاه مناسبی پیدا کند.

در این میان اندک عناوین نسبتا مستقل ریسینگ آرکید، همانند Blur و Split Second نیز دیگر ادامه‌ای برای‌شان ساخته نشد و یا مانند بازی‌های استودیوی کدمسترز، جای خود را به عناوین شبیه‌ساز دادند.

جای خالی این سبک در نسل هشتم به شدت احساس می‌شود. یک PGR جدید، یک ریبوت و نوسازی از سری NFS یا یک Burnout جدید می‌تواند مثل بمب منفجر شود. فرنچایزهایی مثل NFS می‌توانند نسل هشتم را با فراموشی شکست‌های نسل قبل شروع کنند و مطمئن باشند که آینده‌ای روشن در برابر خود خواهند داشت.

بازی ورزشی

جای شکی نیست که نیمه دوم نسل هفتم،‌ یک انقلاب در بازی‌های شبیه‌ساز ورزشی رخ داد. سری فیفا با قدرت، رقیب دیرینه‌ی خود PES را شکست داده و کنار زد. فیفا از نسخه 10 و پس از آن نسخه مخصوص جام جهانی 2010، توانست برتری خود را بر حریف دیکته کند و یکه‌ تاز شبیه‌سازهای ورزشی باشد. این کار را شرکت 2K نیز با NBA 2K انجام داد و عملا همه رقبای خود در بسکتبال را کنار زد. در ورزش‌های دیگر مثل راگبی، گلف و هاکی نیز پیشرفت‌های خوبی صورت گرفت و عملا دنیای بازی‌های شبیه‌ساز ورزشی دگرگون شد.

با این حال روند پیشرفت‌ها کند شد و نبود رقیب مناسب، این فرنچایزها را به درجا زدن واداشت. کونامی نیز با وجود تمام تلاش‌هایش، هنوز نتوانسته است جایگاه فیفا را تهدید کند. در بسکتبال نیز، EA عملا میدان رقابت را به NBA 2K واگذار کرده و کنار رفته است. در دیگر موارد نیز عملا EA Sports بازار را در دست داشته و خبری از رقابت نیست. همین عوامل باعث شده دوستداران شبیه‌سازهای ورزشی، علاقه چندانی برای کوچ کردن به نسل هشتم در خود احساس نکنند. چیزی که بتواند تفاوت عمده‌ای برای آن‌ها ایجاد کند وجود ندارد. فیفا چیزهای جدید و جذابی برای کنسول‌های جدید ندارد و حتی از لحاظ بصری نیز با بازی خارق‌العاده و متفاوتی روبرو نیستیم.

چنین شرایطی، زمان مناسبی برای کونامی است تا بتواند بازار از دست رفته خود را دوباره بازیابد. روند PES در شماره‌های اخیر خوب بوده است و کونامی می‌تواند با استفاده از خواب خرگوشی EA، بازار نسل جدید را در دست بگیرد. ضمن اینکه برای شرکتی مثل 2K نیز فرصت مناسبی است تا بتواند به بازار بازی‌هایی غیر از شبیه‌ساز بسکتبال روی آورد و سلطه EA Sports را در هم شکند.

با تمام این تفاسیر، محرض است که یکی از کلیدهای مهم این نسل، شبیه‌سازهای ورزشی و علی‌الخصوص فوتبال می‌باشد. حداقل من که تا یک فیفای متفاوت و نسل هشتمی به معنای واقعی نبینم، بعید است سمت کنسول جدید بروم مگر اینکه دلیلی مشابه RDR در نسل قبل از سمت راک‌استار بیاید!

یک System Seller واقعی

عملا در این نسل یک بازی که بتواند باعث فروش زیاد یک پلتفرم باشد، ندیده‌ایم. نسل جدید به یک GeoW نیاز دارد. نیاز به یک بازی همانند آنچارتد، حس می‌شود. عناوینی که بتوانند دلیلی برای خرید یک کنسول جدید باشند. ترجیحا یک IP تازه! هیلو5 و آنچارتد4 در راه هستند اما یک IP جدید و نو می‌تواند حس جدید و نو بودن نسل هشتم را به مشتریان القا کند. کاری که سونی و مایکروسافت، نسل قبل با گیرز و آنچارتد انجام دادند. در این نسل هنوز این خلا حس می‌شود.

مایکروسافت کوانتوم بریک را دارد که پتانسیل یک سستم سلر را دارد اما سونی هنوز چیزی رو نکرده است. برای آنچارتد 4 باید بیش از یک سال صبر کنید. The Order چیزی که انتظار می‌رفت نبود و BloodBorne نیز با تمام شایستگی‌هایش، نمی‌تواند نقش یک سیستم سلر را ایفا کند. در جبهه مایکرو اوضاع کمی بهتر است و همانطور که گفتیم جدیدترین ساخته سم لیک یعنی کوانتوم بریک در راه است، هیلو5 آخرین مراحل ساخت و توسعه خود را طی می‌کند و گیرز جدید تحت نظارت مستقیم راد فرگوسن، آرام اما مطمئن به راهش ادامه می‌دهد. با این‌حال مایکروسافت به چیزهای بیشتری برای جذب مشتری نیاز دارد. سیاست‌های بعضا غلط این شرکت در ابتدای نسل، آنقدر به نفع سونی تمام شده و مشتریان را نامطئن کرده که نمی‌توان به فروش خیره کننده این عناوین صد در صد اطمینان داشت.

در چنین شرایطی نیاز به یک IP جدید و همه پسند حس می‌شود. چیزی که بتواند نماد کنسول‌های جدید دو شرکت در نسل جدید باشند. هنوز چنین بازی‌هایی معرفی نشده‌اند. آنچارتد و گیرز و هیلو متعلق به قبل هستند. نیاز به نمادی جدید و جذاب است. مایکرو امید زیادی به کوانتوم بریک دارد اما سونی همین را نیز ندارد. البته شاید سونی نیازی هم نداشته باشد. PS4 در حال حاضر با روند چشم‌گیری در حال قدرتنمایی در بازار است. با تمام این تفاسیر، من به شخصه برای انتخاب کنسول‌های جدید، به چیزی بیش از آنچارتد و گیرز نیاز دارم.

ادامه‌ی این مطلب را در سایت گیم‌نیوز بخوانید…