ببینید: هنر رتوش در صد سال پیش وقتی هنوز فتوشاپ نبود!
دوست دارید نمونه اولیه‌ای از رتوش را ببینید؟ این عکس یکی از این نمونه‌هاست.
عکسی که مشاهده می‌کنید، پرتره‌ای است که مربوط است به اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی، که به صورت دستی رتوش شده‌است.
این عکس که توسط «جرج هارل» ثبت شده‌است، پرتره «جان کراوفورد» بازیگر زن مشهور آن سالها است و برای پوسترهای تبلیغاتی فیلم «گناهکاران خندان» که محصول ۱۹۳۱ است، گرفته شده و ویرایش شده‌است. نمونه رتوش نشده این عکس را در زیر می‌بینید.
جرج هارل، پس از ظهور فیلم عکس، آن را برای رتوش به فردی به نام جیمز شارپ سپرد. شارپ، با گذاشتن وقتی حدود ۶ ساعت، اقدام به صاف کردن، پاک کردن جوش‌ها و لکه‌ها و از بین بردن چین و چروک پوست کرده‌است. شارپ برای این کار از دستگاهی کمک میگرفت که با انداختن نور از پشت بر روی نگاتیو و لرزاندن آن، امکان رتوش عکس را فراهم کرده‌است.
در زیر عکس رتوش شده را مشاهده می‌کنید.
با توجه به امکانات بسیار محدود در آن سالها و سخت بودن انجام دادن اینگونه کارهای ظریف، باید گفت که به راستی رتوش این عکس استادانه انجام شده‌است. رتوشی که این روزها برخی از عکاسی‌های پرمدعا، با وجود نرم‌افزار قدرتمندی مانند فتوشاپ از انجام آن عاجزند.
پدر من از بهترین عکاسای ایران بود که کارهایی که الان با نرم افزار انجام میدن دستی و سنتی انجام میداد و عکاسای سراسر ایران از طریق پست براش کار میفرستادن مثلا سربازها برای عکس پایان خدمت با مو عکس میگرفتن پدرم موهای یه عکس دیگه که کوتاه بود رو روی سر این عکس برش بیداد و توی نور آفتاب توی ساعت خواصی از روی عکس فتوشاپ شده عکس میگرفت و چاپ میکرد زحمتش زیاد بود ولی نتیجه عالی بود یا عکسهای بزرگ رو به صورت دستی رنگ و رتوش میکردن الان دیگه بازنشسته شدن برای سلامتیشون دعا کنید
درود بر شما. واقعا کار دست کجا و کار دیجیتال کجا. بله اقای قاسمی عکاسهای قدیمی واقعا هنرمند بودن البته هستند هنرمندانی در عرصه جدید ولی این کجا و ان کجا. اون دست رنگها و کپیه کردن عکسها_روتوشهای پوست پرتقالی و پودری _ تارکخونه و هیپو و کاغذ ابریشم و……….. کجا رفتند.
من حدود 8-9 سال رتوش دستی زدم . واقعا با سوزن چاه کندن بود.
درود بر شما علی آقا
درود بر رحمت اله خان من 37 سالمه و لی یادمه که قبل از اومدن نرم افزار های گرافیکی تا اواخر دهه هفتاد شمسی روتوش کردن عکسها مثل عکس بالا یک کار مکمل و اجتناب ناپذیر بود تقریبا تمام عکاسی های اسم و رسم دار این کار را انجام می دادند و حتی خیلی بهتر از فتوشاپکارای الان.
باسلام..
این عکس که فتوشاپ شده…لایتی که روی صورتشه و دقت کامل در سوا کردن موهای ابرو موژه ها. باتوجه به اینکه آقای شارپ باید حتماً روی چنین کاری زوم می کرده…
ضمناٌ گودی سمت چپ جناق سینه حذف شده موردی که درسمت راست تقریباً رعایت شده..
اون زمان و البته هنوز هم برای این کار از دستگاهی به نام آگراندیسور استفاده می‌شده که توانایی بزرگنمایی بسیار زیادی در اختیار عکاس قرار می داده!
چون من از سال 1356بارتوش عکس کارم را شوع کرده ام و آشنائی کامل با رتوش ذستی دارم به اطلاع میرسانم که دستی ما میتوانستیم رتوش بزنیم که کلیه حالتها وبرجستگیهای صورت را رعایت کنیم وبرای رتوش بروی نگاتیو از وسیله ای به نام جعبه رتوش استفاذه میکردیم که از یک لامپ ویک شیشه مات .یک مداد که بستگی به نوع رتوشکار انتخاب میشود2h 3h 4h b وماده ای بهنام ماتولین که بر روی نگاتیو میمالوندیم و برای بزرگنمائی نگاتیو جهت رتوشهای خاص مثل رتوش بالا از زره بین استفاذه میکردیم این نوع رتوش که بهترین رتوش استادکارانه بود رتوش نرم میگفتیم انواع رتوش بستگی به پوست صورت-رتوش پرتقالی-رتوش پوستی- رتوش نرم- رتوش دوتامدادی برای عکسهای فوری و. . . رتوش نرم برای خانمها وکودکان بکار میرفت.
دستگاه آگراندیسمان برای بزرگنمائی نگاتیو جهت چاپ عکس بکار میآمد حال ببینید چفدر رتوش باید برروی نگاتیو6*9 سانتی مترظریف باشد که میخواهد جهت چاپ مثلا50*60سانتی متر انجام شود که نوک مدادکاریها بر روی عکس کم دیده شود که بعد ار چاپ معمولا بر روی عکس چاپ شده دوباره با مداد پستیوف میشد.
در عکس فوق فتوشاپ کار نشده کسانی که با رتوش قدیمی آشنائی ندارند لطفا تحفیق کنند بعد نظر دهند
من یه رتوشکار قدیمی هستم و نظرت کاملا درسته .
اوه اوه.بدون روتوش چی بوده!!واقعا دم جیمز شارپ گرم