فنس فضایی جدید؛ محافظ ماهواره‌ها در برابر اشیای سرگردان به دور اتمسفر زمین!
از زمان پرتاب نخستین ماهواره به فضا تاکنون فضا پر شده است از زباله‌های بی‌مصرف فضایی که با سرعت سرسام‌آوری به دور زمین در مدارهای مختلف می‌چرخند. همین امر باعث شده به تهدید بزرگی برای ماهواره‌های فعال در مدارها و فضانوردانی که به مأموریت می‌روند.
اولین ماهواره‌ی فضایی جهان در 12 مهرماه سال 1336 توسط اتحادیه جماهیر شوروی سابق به فضا فرستاده شد و گذشت زمان باعث شده انسان دیگر به فکر زباله‌های فضایی و اشیای سرگردان به دور کره‌ی زمین نباشد و همین موضوع به خطری جدی برای ماهواره‌ها تبدیل شود. سرعت این اشیای سرگردان به 27350 کیلومتر بر ساعت نیز می‌رسد که تصور آن برای ما بسیار سخت است!
نیروی هوایی ایالات‌متحده دست‌به‌کار شده تا با همکاری شرکت لاکهید مارتین بتواند چاره‌ای برای این مشکل بیندیشد. اخیراً لاکهید مارتین توانسته با قراردادی 914 میلیون دلاری وظیفه‌ی تجهیز رادارها و رصد زباله‌های فضایی را بر عهده بگیرد.
راه‌حل لاکهید مارتین برای این مشکل فنس فضایی است؛ البته بنا بر اسمش یک فنس فضایی نیست که بخواهد دور کره‌ی زمین را احاطه کند، بلکه یک سیستم زمینی پیشرفته است که با رادارها وظیفه پیگیری لحظه‌به‌لحظه‌ی موقعیت و سرعت زباله‌های فضایی را دارد.
جان مورس مدیر این پروژه می‌گوید:«برخورد یک ماهواره فعال با یک ماهواره بی‌استفاده در سال 2009 به ما نشان داد که زباله‌های فضایی تهدیدی برای مأموریت‌های سرنشین دار و بی‌سرنشین است و ممکن است جان فضانوردان به خطر بیفتد.» او هم‌چنین اضافه کرد که این کار نه‌تنها ازلحاظ سلامت ماهواره‌ها مهم است بلکه یک مسئله مهم در امنیت ملی است که بتوانند خیلی از چیزهایی که در مدار زمین قرار دارند را شناسایی و ردیابی کنند.
نیروی هوایی آمریکا پیش‌تر قراردادی به ارزش 107 میلیون دلار به مدت 18 ماه با لاکهید مارتین امضا کرده بود که در این قرارداد نمونه‌ی اولیه‌ی این سیستم ساخته شد و حالا به مرحله نهایی ساخت رسیده‌اند.
با توجه به چرخش ماهواره‌های مختلف مانند GPS، آب‌وهوا و دیگر ماهواره‌های مهم، تهدید آنها به‌وسیله‌ی اشیای سرگردان در فضا بسیار جدی است و تلاش این سیستم کاهش خسارات و تلفات به حداقل است.
اگر فیلم زیبای Gravity ساخته‌ی آلفونسو کوارون را دیده باشید می‌توانید به‌خوبی این خطرات را درک کنید و به اهمیت آن پی ببرید. درواقع اصل ماجرای این فیلم هم همین زباله‌ها هستند که باعث می‌شوند اتفاقات فیلم به وقوع بپیوندند.
چنین سامانه‌ای از دهه‌ی 1960 میلادی مشغول به کار بوده ولی توانایی زیادی نداشته و ساخت این سیستم جدید از اوایل سال 2015 در جزایر مارشال شروع خواهد شد و در سال 2018 به مرحله عملیاتی خواهد رسید.
شاید با این سیستم بتوان با اعتماد بیشتری به فرستادن فضانوردان پرداخت.
نظرتان درباره‌ی این سیستم چیست؟ آیا کمک چندانی به آینده‌ی فضانوردی خواهد کرد؟