مسئله مهمتر این است که هیچ کشوری در طول این 33 سال اقدامی جدی برای مدیریت و کاهش آمار افراد دارای اضافه وزن و یا چاق نکردهاست. در این تحقیقات، دانشمندان دانشگاه واشنگن، با جمعآوری دادههای قدی و وزنی 183 کشور بین سالهای 1980 و 2013، روند تغییرات شیوع چاقی و اضافه وزن را بررسی کردهاند.
همانطور که پیشبینی هم میشد، نتایج اصلا خوب نیست. میزان شیوع چاقی و اضافه وزن در این 33 سال برای بالغین 27.5 درصد و برای کودکان 47.1 درصد رشد را نشان میدهد.
محققان همچنین نرخ رشد شیوع چاقی را برای هر کشور به دست آوردهاند؛ بیشترین رشد شیوع مردان چاق و دارای اضافه وزن مربوط به کشورهای نیوزیلند، بحرین، کویت، عربستان صعودی و ایالات متحده امریکا و برای زنان به ترتیب مصر، عربستان صعودی، عمان، هندوراس و بحرین بودهاست. نگرانکننده این که به طور مثال در کشور آفریقای جنوبی، 42 درصد از زنان و در کشور تونگا 50 درصد بزرگسالان چاق محسوب میشوند.
این گزارش، که جامعترین گزارش از نوع خود تا به امروز است، به دلیل قطعی این روند افزایشی اشاره نکرده؛ اما چند مضمون را معرفی کرده: رژیم غذایی نامناسب، فعالیت بدنی و متابولیسم ضعیف؛ که البته همگی بدیهی هستند. طبق آمار منتشر شده، بیش از 50% مجموع 671 میلیون نفر انسان چاق کره زمین در 10 کشور زندگی میکنند: امریکا، چین، هند، روسیه، برزیل، مکزیک، مصر، آلمان، پاکستان و اندونزی.
سازمان بهداشت جهانی طبق برنامهریزیهای خود پیشنهاد کرده که تا سال 2025 روند افزایشی شیوع چاقی و اضافه وزن در جهان باید متوقف شود که با توجه به این مطالعه، این اتفاق بسیار دور از دسترس به نظر میرسد. همینطور که میدانید مفهوم چاقی و اضافه وزن از دیدگاه تخصصی متفاوت است. بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی، WHO، اضافه وزن به مفهوم داشتن BMI (شاخص توده بدنی) بیش از 25 است در حالی که چاقی به BMI بیش از 30 اطلاق میگردد. شاخص توده بدنی برابر با وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مربع قد بر حسب متر میباشد.